مرور جامع بر داروهاي مورد استفاده در برگشت اثرات وارفارين

وارفارين سديم به عنوان يك ضد انعقاد بطور گسترده براي پيشگيري و درمان ترومبوز هاي وريدي و شرياني استفاده مي شود و به عنوان يك آنتاگونيست ويتامين K، توليد فاكتورهاي انعقادي 2، 7، 9 و 10 را به همراه پروتئينهاي C و S بطور مؤثر از كبد كاهش مي دهد. اثرات تثبيت شده عوامل ضد انعقادي مانند وارفارين ميتواند با عوارضي نظير خونريزي همراه باشد. بيماران دريافت كننده آنتاگونيست ويتامين K، در بيش از50 درصد موارد داراي INR يا (International Normalized Ratio) بالاتر از هدف درماني 32 مي باشند كه با افزايش ريسك خونريزي همراه است. در چنين شرايطي نياز فوري به برگشت سريع اثر وارفارين وجود دارد. برگشت سريع اثر وارفارين از طريق بعضي فرآورده هاي دارويي حاوي فاكتورهاي انعقادي صورت مي گيرد كه در حال حاضر بيش از همه ويتامين K (خوراكي يا وريدي)، كنستانتره پيچيده پروترومبين(PCC (Prothrombin Complex Concentrate، فرآوردههاي پلاسماي انساني نظيرپلاسماي تازه منجمد (FFP (Fresh Frozen Plasma و فاكتورهاي انعقادي منفرد مانند فاكتور فعال نوتركيب هفت (rFVIIa) مورد استفاده قرار ميگيرند. هدف از انجام اين مطالعه مروري، بررسي گزينه هاي درماني مناسب و در دسترس و همچنين بيان مزايا و خطرات ناشي از استفاده آنها براي برگشت اثر ضدانعقادي وارفارين، در بيماران تحت درمان با وارفارين مي باشد.