بررسي رضايتمندي زنان از عملكرد وزارت بهداشت در زمينه مديريت باروري و ارتباط با عوامل فردي

زمينه: تبعات احتمالي كاهش شديد ميزان باروري، دولتمردان و سياست گذاران جامعه را وادار به تجديدنظر در سياست هاي جمعيتي و تشويق خانواده ها به زاد و ولد نموده است. هدف از اين پژوهش تعيين ميزان رضايت مردم از سياست هاي فرزند آوري دولت در سال هاي اخير است. روش كار: اين مطالعه توصيفي مقطعي و در سال 1396 بر روي 300 زن سن باروري (1845 سال) مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني كرج با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انجام شده است. ابزار گردآوري داده ها، پرسشنامه و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون كاي اسكوئر (0.05= P) و نرم افزار آماري SPSS (نسخه 20) انجام شد. يافته ها: از 300 زن با ميانگين سني 35 سال، 62% زنان (186 نفر) از محدوديت دسترسي به وسايل پيشگيري از بارداري رضايت نداشتند. 48% (144 نفر) اطلاعات خود را در زمينه پيشگيري از بارداري ناكافي دانسته اند. منابع اطلاعاتي مراجعين در 37% (111 نفر) خانواده و تنها در 9% (27 نفر) كادر درمان بوده است. مشكلات اقتصادي در 83% مراجعين به عنوان بيشترين عامل عدم تمايل به باروري برشمرده شده است. ميزان رضايتمندي با تحصيلات، سن، سن ازدواج، سطح درآمد خانواده و بارداري ناخواسته رابطه معني دار (0.05 p) و با روش كنتراسپشن رابطه معني دار نداشته است (0.05 p). نتيجه گيري: عدم رضايتمندي از سياست هاي تنظيم خانواده در تقريباً نيمي از زنان مورد مطالعه ديده شد و كمبود آگاهي و كسب اطلاعات از منابع نامعتبر هنوز در زنان ايراني وجود دارد. براي تشويق به افزايش مواليد لازم است ابتدا زيرساخت هاي رفاهي لازم ايجاد و سپس با آموزش مناسب به خانواده ها اجازه داد تا خود به افزايش آگاهانه فرزندان تمايل نشان دهند.