بررسي اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيك بر تنظيم هيجان، عاطفه مثبت و منفي، رفتار پرخاشگرانه و خودزني دانش آموزان دختر 13 تا 16 ساله

زمينه: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك بر تنظيم هيجان، عاطفه مثبت و منفي، رفتار پرخاشگرانه و خودزني در دانش آموزان دختر بود. روش كار: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري مورد مطالعه شامل كليه دانش آموزان دختر 13 تا 16 ساله مقطع متوسطه اول شهرستان كرج در سال 1396 بود. از ميان جامعه آماري با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند و بر اساس نمره پرسشنامه عاطفه مثبت و منفي واتسون و همكاران، پرسشنامه پرخاشگري باس و پري، پرسشنامه آسيب به خود سانسون و همكاران و پرسشنامه تنظيم هيجاني گروس در پيش تست، 30 نفر كه داراي ملاك هاي ورود بودند نمونه آماري ما را تشكيل دادند. اين 30 نفر به طور كاملا همتا در 2 گروه 15 نفره (يك گروه آزمايش و يك گروه كنترل) گزينش شدند كه براي گروه آزمايش، رفتاردرماني ديالكتيك اجرا شد و گروه كنترل در ليست انتظار قرار داشت و هيچ درماني دريافت نكرد. همچنين براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كوواريانس چندمتغيره و براي تسريع در نتايج حاصله از نرم افزار SPSS 21 استفاده شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه پس از اجراي رفتار درماني ديالكتيك در گروه آزمايش، نمرات پس آزمون متغيرهاي تنظيم هيجان و عاطفه مثبت گروه آزمايش به صورت معني داري (0.001 P)نسبت به گروه كنترل افزايش يافته است (به ترتيب از30.43 و 30.93 در گروه كنترل به 46.27 و 32.80 در گروه آزمايش). همچنين نمرات پس آزمون در متغيرهاي عاطفه منفي، رفتار پرخاشگرانه، و خودزني نيز پس از اجراي رفتار درماني ديالكيتك به صورت معني داري (0.001 P) كاهش يافته بود (به ترتيب از 29.32 و 100.67 و 29.14 در گروه كنترل به 13.19 و 74.43 و 21.33 در گروه آزمايش). نتيجه گيري: بنابر يافته هاي اين مطالعه رفتار درماني ديالكتيك بر افزايش تتنظيم هيجان و عاطفه مثبت و كاهش عاطفه منفي، رفتار پرخاشگرانه و خودزني موثر است.