مروري بر ساز و كارهاي مولكولي ايجاد مقاومت نسبت به داروي جمسيتابين در سرطان لوزالمعده

سرطان لوزالمعده يكي از بدخيم ترين انواع سرطان ها در انسان است. سالانه درصد فراواني از مبتلايان به اين بيماري به دليل عدم تشخيص به موقع و نيز عدم وجود روش ها و داروهاي درماني مؤثر از بين مي روند. به طوري كه هنوز هم ميزان بقاي پنج ساله فقط در ۵ درصد از بيماران ديده مي شود. از نكات قابل تأمل در اين بيماري مهلك، مقاومت ذاتي و اكتسابي آن نسبت به داروهاي رايج شيمي درماني از جمله جمسيتابين است. تاكنون ساز و كارهاي مولكولي مختلفي را مسئول اين مقاومت دانسته اند. از جمله عوامل دخيل در مقاومت به اين دارو در سرطان لوزالمعده، فرايندهاي متنوع ژنتيكي، بيان نابجاي مولكول ها در مسيرهاي پيام رسان سلولي، حضور سلول هاي بنيادي سرطان، نقص ژن هاي شركت كننده در مسير مرگ سلولي برنامه ريزي شده، تغييرات اپي ژنتيكي و نقش ريز RNAها در كنترل روند ترجمه شناسايي شده اسـت. هـدف فعلـي در درمـان سرطان لوزالمعده و حتي سرطان هاي ديگر افزايش كارايي داروها و كاهش مقاومت در برابر آن ها مي باشد. شناخت اساس سلولي و مولكولي مقاومت در اين بيماري مي تواند به توسعه رويكردهاي نوين درماني و افزايش اثربخشي درمان هاي رايج منجر شود. در اين مقاله مروري، ساز و كار مولكولي دخيل در مقاومت نسبت به داروي جمسيتابين در سرطان لوزالمعده مورد بررسي قرار گرفته است.