تاثير وضعيت‌هاي بدني بر بروز ريفلاكس گاستروازوفاژيال پس از تغذيه در نوزادان نارس: كارآزمايي باليني متقاطع تصادفي

زمينه و هدف: ريفلاكس گاستروازوفاژيال امري شايع در بين نوزادان نارس هست كه افزايش آن باعث مشكلاتي مانند كاهش ميزان وزن گيري و افزايش طول مدت بستري مي گردد. وضعيت دهي بدني روش مناسبي براي كاهش ريفلاكس مي باشد. اما در اين زمينه مطالعات كافي در دسترس نيست. هدف از پژوهش حاضر بررسي و مقايسه تاثير وضعيت هاي بدني بر ميزان بروز ريفلاكس پس از تغذيه در نوزادان نارس بستري مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني كه از دي تا اسفند ماه سال ۱۳۹۳ در بيمارستان الزهراي تبريز انجام پذيرفت ۳۲ نوزاد نارس بستري در بخش نوزادان با سن ۳۶۳۳ هفته حاملگي انتخاب شدند. هر نوزاد به مدت چهار روز در مطالعه حضور داشت كه در هر روز پس از هر دوره تغذيه و حدود دو ساعت تا شروع دوره تغذيه بعدي در طي يك دوره ۱۲ ساعته (هشت صبح تا هشت عصر) به صورت تصادفي و غيرتكرار شونده و با استفاده از بلوك هاي تصادفي در يكي از وضعيت هاي لترال جنيني، لترال آزاد، سوپاين جنيني و سوپاين آزاد قرار گرفت و سپس ميزان بروز ريفلاكس اندازه گيري شد. يافته ها: با توجه به نتايج آماري، وضعيت لترال جنيني از نظر بروز ريفلاكس اختلاف معناداري با ساير وضعيت ها داشت (۰/۰۰۱ P). تعداد دفعات ريفلاكس در وضعيت هايي كه حالت جنيني داشت كمتر از وضعيت هاي بود كه حالت آزاد داشت ولي در اين رابطه اختلاف آماري معناداري مشاهده نگرديد، همچنين تعداد دفعات ريفلاكس در وضعيت هايي كه پوزيشن لترال داشتند به طور معناداري كمتر از وضعيت هايي با پوزيشن سوپاين بود (۰/۰۴=P). نتيجه گيري: بر اساس نتايج به دست آمده حالت بدني جنيني و پوزيشن لترال باعث كاهش تعداد دفعات بروز ريفلاكس در نوزادان نارس بستري مي گردد.