مطالعه باكتري‌ها و عوامل خطر عامل عفونت در بيماران نارسايي كليه تحت همودياليز مبتلا به زخم پاي ديابتي

زمينه و هدف: ديابت مليتوس با شيوع ۳۹/۲% نيز عامل زمينه اي در بيماران دياليزي مي باشد. ميزان موربيديتي و مورتاليتي در بيماران همودياليزي مبتلا به ديابت در مقايسه با بيماران همودياليزي بدون ديابت بيشتر مي باشد. با توجه به اهميت و شيوع بالاي زخم پاي ديابتيك در اين بيماران، هدف اين مطالعه بررسي عوامل خطر و باكتري هاي عامل عفونت در بيماران نارسايي كليه تحت همودياليز مبتلا به زخم پاي ديابتي بود. روش بررسي: در اين مطالعه ي مقطعي ۳۰ بيمار ديابتيك همودياليزي مراجعه كننده به بخش عفوني بيمارستان امام رضا (ع) شهر تبريز از فروردين ۱۳۹۵ تا فروردين ۱۳۹۶ كه به صورت تصادفي انتخاب شدند مورد بررسي قرار گرفتند. معيارهاي خروج عبارت بودند از، بيماران داراي سابقه پيوند كليه جهت درمان بيماري كليوي حاضر. بيماران داراي سابقه پيشين دياليز صفاقي. بيماران ديابتي دياليزي با سابقه زخم پاي ديابتي بهبود يافته. داده ها در پرسشنامه هاي از پيش طراحي شده از پرونده بيماران جهت آناليز آتي جمع آوري گرديد. يافته ها: از ۳۰ بيمار مورد بررسي ۱۹ بيمار مرد و ۱۱ مورد زن بودند. ميانگين سني و مدت دياليز به ترتيب ۱۲/۷۴ ± ۵۱/۲۳ سال و ۱۵/۵۸ ± ۵/۳ سال بود. ميانگينHBA1C ۸/۴۸ ±۹/۱ بود. تنها در ۵۶/۷% عامل باكتريايي از زخم پا ايزوله گرديد. از ۱۷ مورد باكتري ايزوله شده ۴۷/۰۵% بي هوازي، ۳۵/۲۹% گرم مثبت و ۱۷/۶۴% گرم منفي بودند. در ۲۶/۷% آمپوتاسيون انجام گرفت. ميزان مورتاليتي بيماران مورد بررسي، ۱۳/۳% گزارش گرديد. نتيجه گيري: كاهش بهداشت فردي، ايجاد واسكولوپاتي، ميزان مورتاليتي، و آمپوتاسيون در نوع بي هوازي شايعتر بود. بيشتر عفونت ها در گروه با كفايت دياليز نامناسب ديده شد. كفايت همودياليز پايين، آمپوتاسيون، واسكولوپاتي، افزايش مدت دياليز، بهداشت فردي ضعيف در افراد با HbA1C بالاتر ديده شد.