تاثير تمرين هوازي پس از استنشاق ريزذرات كربن سياه بر بيان IL-β بافت ريه موش‌هاي صحرايي نر: گزارش كوتاه

زمينه و هدف: انجام فعاليت هاي ورزشي در هواي آلوده با چالش هاي بسياري روبه روست. هدف از پژوهش حاضر بررسي تاثير چهار هفته تمرين هوازي پس از استنشاق ذرات كربن سياه بر IL-β بافت ريه موش هاي صحرايي نر بود. روش بررسي: پژوهش حاضر به صورت تجربي، آبان آذر ماه ۱۳۹۴ در آزمايشگاه فيزيولوژي ورزشي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد. ۱۲ سر موش صحرايي نر (الف-ذرات آلاينده (شش سر) ب-تمرين هوازي (شش سر)) ۴۸ ساعت پس از آخرين جلسه ميداني تحقيق بيهوش و سپس بافت ريه آن ها استخراج شد. با استفاده از تكنيك Real-time PCR بيان ژن IL-1β به وسيله فرمول پافل (Pfaffl formula) و روش آماري Independent sample t-test مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها: تفاوت معناداري بين دو گروه الف و ب در سطح معناداري P 0/05مشاهده نشد با اين وجود ميانگين بيان نسبي IL-1β در گروه ب اندكي كمتر از گروه الف بود. نتيجه گيري: چهار هفته تمرين هوازي پس از استنشاق ريز ذرات كربن سياه التهاب بافت ريه را وخيم تر نمي كند.