ارتباط استرس ادراك شده و هوش معنوي در پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه

زمينه: هوش معنوي به عنوان زير بناي باورهاي فرد، نقش اساسي در زمينه هاي مختلف زندگي انسان به ويژه تأمين و ارتقاي سلامت رواني دارد. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط هوش معنوي با استرس ادراك شده در پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه بيمارستان هاي دانشگاهي شهر قزوين انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي 115 نفر از پرستاران بخش هاي ويژه كه با روش نمونه گيري غيرتصادفي سهميه اي انتخاب شدند، صورت گرفت. گردآوري داده ها با سه پرسش نامه اطلاعات جمعيت شناختي، هوش معنوي كينگ و استرس ادراك شده كوهن انجام گرديد. داده ها با روش رگرسيون خطي و تعيين ضريب همبستگي داده ها تجزيه و تحليل شد. يافته ها: در اين مطالعه 13 مرد و 102 زن شركت كردند. ميانگين نمره استرس ادراك شده و ميانگين نمره هوش معنوي به ترتيب 5/96±25/7 و 14/35±50/28 بود كه در سطح متوسط بودند. بين هوش معنوي و زيرمقياس هاي آن با استرس ادراك شده، ارتباط معكوس و معني دار (با ضريب همبستگي 0/243-=r و 0/009=P) وجود داشت. اين مطالعه نشان داد كه هوش معنوي و سطح تحصيلات مي توانند به عنوان متغيرهاي پيش بين براي استرس ادراك شده در نظر گرفته شوند (0/001 P). نتيجه گيري: با توجه به ارتباط معنادار هوش معنوي با ميزان استرس ادراك شده و نقش پيش بيني كنندگي هوش معنوي، يكي از راه كارهاي مؤثر در كاهش سطح استرس مي تواند سوق دادن توجه پرستاران به سوي هوش معنوي و تلاش در جهت ارتقاي آن باشد.