بررسي رابطه روش‌هاي تربيتي مادران با مسئوليت‌پذيري پسران (با تاكيد بر آموزه‌هاي تربيت اسلامي)

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه روش هاي تربيتي مبتني بر آموزه هاي تربيت اسلامي مادران با مسئوليت پذيري دانش آموزان پسر پايه ششم ابتدايي انجام گرفت. طرح تحقيق توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان پسر پايه ششم ابتدايي شهرستان بروجرد (94-1393) بوده است. از اين جامعه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي، تعداد 300 نفر از دانش آموزان پسر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات 1پرسش نامه تجديد نظر شده روش هاي تربيتي مادران مبتني بر آموزه هاي تربيت اسلامي(اسفندياري، 1374) و 2پرسشنامه مسئوليت پذيري(نعمتي، 1388) بود. در اين مطالعه روايي هر دو پرسش نامه به صورت محتوايي و پايايي آن ها با روش آلفاي كرونباخ به ترتيب 0/77 و 0/92 محاسبه شد. جهت تجزيه و تحليل اطلاعات از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره استفاده شد. نتايج به دست آمده نشان داد كه بين روش تربيتي اقتدار منطقي مادران و مسئوليت پذيري پسران رابطه مثبت و بين روش تربيتي سهل گيرانه و سخت گيرانه مادران با مسئوليت پذيري پسران رابطه منفي معنادار وجود دارد. همچنين بين روش تربيتي اقتدار منطقي با خودمديريتي، قانونمندي، امانت داري، وظيفه شناسي و سازمان يافتگي همبستگي مثبت معنا داري مشاهده شده است. علاوه بر اين نتايج نشان داد كه روش تربيتي سخت گيرانه نمي تواند به تنهايي مسئوليت پذيري دانش آموزان را پيش بيني كند. بنابراين دانش آموزاني كه با روش اقتدار منطقي پرورش يافته اند از مسئوليت پذيري بيشتري نسبت به دانش آموزاني كه با دو روش سهل گير و سختگيرانه پرورش مي يابند برخوردار بودند.