تبيين تربيت زيست محيطي بر اساس فلسفه تربيت جمهوري اسلامي ايران

هدف از اين تحقيق، تبيين تربيت زيست محيطي براساس مباني فلسفه تربيت جمهوري اسلامي است. روش پژوهش كيفي از نوع استنتاجي فرانكنا است. براساس الگوي استنتاجي فرانكنا از قرار گرفتن اهداف و مباني كنار هم اصولي استخراج شده است. جامعه تحليلي اين پژوهش فلسفه تعليم و تربيت جمهوري اسلامي ايران و كليه منابع مرتبط با تربيت زيست محيطي است كه به طور هدفمند براساس اهداف پژوهش نمونه گيري و به طور عميق مورد مطالعه قرار گرفت. روش تحليل داده ها دسته بندي، كدگذاري و تفسير بوده كه به طور مستمر همزمان با جمع آوري داده ها انجام شده است. يافته هاي حاصل نشان دهنده اين است كه براساس مباني فلسفه تربيت جمهوري اسلامي ايران اهداف تربيت زيست محيطي عبارت است از: درك حضور وجود خداوند، جهان طبيعت و انسان، آگاهي به غايتمندي و هدفداري عالم طبيعت، گراميداشت تقدس طبيعت، درك نظم و توازن حاكم بر طبيعت، درك بعد متافيزيكي و فيزيكي انسان براساس ارتباط او با محيط زيست، فهم و پرورش رفتارخردورزانه با محيط زيست. مباني تربيت زيست محيطي عبارت است از: طبيعت، تجلّي گاه واجب الوجود، غايتمندي و هدفداري عالم طبيعت، تقدس طبيعت، نظامندي طبيعت، انسان (آميز ه اي از جسم و روح، عقل و حس)، مدرك طبيعت، آزادي انسان، احساس تعلق داشتن انسان به مكان، ارزش ذاتي طبيعت مستقل از ذهن انسان، ابتناي طبيعت بر نظامي عادلانه، حس زيبايي شناختي زيست محيطي در انسان و نهايتاً اصول تربيت زيست محيطي عبارت است از: نگرش »از اويي « به طبيعت، اعتقاد به غايت طبيعت، احترام به طبيعت به عنوان موجودي مقدس، حفظ موزون بودن طبيعت، هماهنگي جسم و روح در ارتباط با طبيعت، پيوند عين و ذهن در ارتباط با طبيعت، قانونمندي انسان در محيط زيست، كشف هويت زيست محيطي، رعايت حق بر محيط زيست سالم، عدالت زيست محيطي، دست يابي به نگرش زيست محيطي همه جانبه، زيبايي انگيزه حفاظت از محيط زيست.