ميناي شيرازي و نسخ ديوان او

فاقد عنوان لاتين

كم‌توجهي به ادبيات دورة‌هاي قاجاريّه و زنديّه سبب شده تا بسياري از آثار برجاي مانده از اين دوره به‌طور كامل بررسي و شناخته نشوند. از جمله اين آثار ديوان ميناي شيرازي است كه كاتب اين نسخه و نيز فهرست‌نويسان نسخ خطي (دنا) و (فنخا) آن را متعلّق به ميناي اصفهاني دانسته اند ولي با توجّه به شواهد و قراين موجود در متن ديوان، اين اثر متعلّق به سلطان علي خان ميناي شيرازي شاعر قرن سيزدهم و دورة بازگشت است. در بسياري از تذكره‌هاي مربوط به شعراي قرن سيزدهم، اثري منسجم و يكدست از اين ديوان معرّفي نشده‌است و متن قابل‌دسترس كاملاً مشوّش و در هم است. اين مطلب در تذكرة شعاعيّه نيز بيان شده‌است. متن كامل ديوان دربرگيرندة 3026 بيت در قالب­ هاي قصيده، غزل، رباعي، قطعه، تركيب‌بند، ترجيع بند، مسمّط، مثنوي، مراثي و اشعاري ناتمام است. اين متن در 257 صفحه، با ابعاد 6×14/ 15×21 با خط نستعليق سدة 13 نگارش شده‌است كه به‌طور متوسّط در هر صفحه 15 سطر وجود دارد و كاغذ سفيد، جلد تيماج ترياكي و مقوايي نو دارد. در اين مقاله ضمن بيان مقدمّه ­اي در شرح­ حال شاعر به معرّفي نسخه ­هاي كتابخانة مجلس شوراي اسلامي و كتابخانة ملّي ملك پرداخته­‌است.