بررسي رابطه رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت با ويژگي‌هاي خانوادگي در دانش‌آموزان دختر دبيرستاني

پيش‌زمينه و هدف: سبك زندگي هر فرد بر سلامت او تأثير دارد و فعاليت‌هاي ارتقاء دهنده سلامت و شيوه زندگي بهداشتي، استراتژي‌هاي اصلي تسهيل و حفاظت از سلامتي هستند. خانواده يكي از عوامل مهم تأثيرگذار بر روي رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت نوجوانان است. اين مطالعه با هدف تعيين رابطه بين رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت با ويژگي‌هاي خانوادگي در دانش‌آموزان دبيرستاني ناحيه دو اصفهان انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي تحليلي است و جامعه پژوهش شامل 500 نفر از دانش‌آموزان دبيرستاني ناحيه دو شهر اصفهان، بودند كه به روش تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه استاندارد رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت HPLPII)) هست كه توسط نمونه‌ها تكميل‌شده و داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و با استفاده از نرم‌افزارSPSS 11 مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد ميانگين نمره كلي رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در دانش‌آموزان موردبررسي 21 ± 71.2 بود. بالاترين نمره دريافتي در نمونه‌هاي موردمطالعه در بعد رشد معنوي (6.1 ± 19.7) و كمترين نمره دريافتي در بعد فعاليت جسمي (4.7 ± 6.1) ملاحظه گرديد. در حيطه‌هاي مسئوليت‌پذيري در قبال سلامت، مديريت استرس و نمره كلي رفتارهاي ارتقادهنده سلامت كمتر از حد متوسط و در حيطه روابط بين فردي بالاتر از حد متوسط و در حيطه تغذيه در حد متوسط هستند. همچنين يافته‌ها نشان داد بين متغيرهاي تعداد برادر، سن پدر، سن مادر، تحصيلات مادر، ميزان درآمد خانواده، رابطه با مادر، رابطه با پدر، رابطه والدين با يكديگر، ميزان رضايت از زندگي و بين رفتار والدين با دانش‌آموزان موردبررسي با رفتارهاي ارتقادهنده سلامت در بعضي حيطه‌ها رابطه معنادار آماري وجود دارد (0.05 p). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به نقش حياتي خانواده در سلامت نوجوانان و همچنين با در نظر گرفتن دوره نوجواني به‌عنوان زيرساختي براي زندگي آينده و سلامت جامعه، ارائه خدمات بهداشتي مناسب و خدمات آموزشي  مشاوره‌اي به نوجوانان و خانواده‌هاي آن‌ها بايد در راستاي خدمات بهداشتي مدارس بيشتر موردتوجه قرار گيرد.