طراحي و سنتز مشتقات جديد N1-(فنوكسي اتيل) تئوبرومين و ارزيابي سميت سلولي آنها به روش برون‌تني همراه با مطالعه داكينگ مولكولي: يك مطالعه آزمايشگاهي

زمينه و هدف: سرطان به‌عنوان يكي از معضلات عمده سلامت، يكي از علت هاي اصلي مرگ و مير در سطح جهان مي‌باشد. مشتقات گزانتين از جمله تئوبرومين، يك دسته از تركيبات مؤثر در كنترل سرطان مي باشند. در اين مطالعه يك‌سري مشتقات جديد فنوكسي اتيل تئوبرمين با استخلاف در موقعيت N1 طراحي و فعاليت سميت سلولي آن‌ها ارزيابي شد. هم چنين، مطالعات داكينگ مولكولي جهت پيش بيني مكانيسم احتمالي آن‌ها انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه آزمايشگاهي، ابتدا، تركيبات 2، 3 و al5 سنتز شدند. سميت سلولي تمام تركيبات جديد سنتز شده با روش رنگ سنجي بر پايه MTT (Methylthiazolyldiphenyltetrazolium bromide)، عليه 4 رده سلولي سرطاني انسان مورد مطالعه قرار گرفتند. نرم افزار Autodock براي تعيين انرژي هاي اتصال اين ساختارها بر روي آنزيم هاي تتراهيدروفولات ردوكتاز انساني، اكتو 5نوكلئوتيداز انساني (e5NT) و فسفودي استراز انساني استفاده شد. داده‌‌ها با استفاده از آناليز واريانس يك‌طرفه تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: نتايج حاصل از مطالعات داكينگ، انرژي اتصال پذيري قابل قبولي (kcal/mol 8.42) را در برابر e5NT نشان داد. نتايج حاصل از بررسي سميت سلولي نشان داد كه بيش ترين اثر سميت سلولي عليه سلول A549 و MCF7 رخ داده است (تركيب e5 به ترتيب با IC50 برابر با 86.65 و 161.09 ميكرومولار). نتيجه گيري: نتايج مطالعات داكينگ مولكولي، انرژي اتصال قابل قبولي در برابر آنزيم اكتو5 نوكلئوتيداز نشان داد. در ميان مشتقات سنتز شده، تركيب a5 با پايين ترين سطح ΔG (kcal/mol 8.42) به عنوان بهترين مهاركننده اين آنزيم انتخاب شد. اثرات مناسب سميت سلولي در غلظت هاي مختلف تركيبات سنتز شده بر روي رده هاي سلولي MCF7 و A549 مشاهده شد.