تأثير بازي درماني شناختي رفتاري و تلفيق آن با آموزش مديريت والدين بر علائم نارسايي توجه-بيش‌فعالي كودكان بيش‌فعال 11-7 سال: يك مطالعه نيمه آزمايشي

زمينه و هدف: اختلال نارسايي توجه-بيش‌فعالي يكي از شايع ترين اختلالات روان پزشكي دوران كودكي است. پژوهش حاضر با هدف تعيين و مقايسه تأثير بازي درماني شناختي رفتاري و تلفيق آن با آموزش مديريت والدين بر علائم نارسايي توجه-بيش‌فعالي كودكان 117 سال انجام شد. مواد و روش ها: طرح مطالعه، نيمه آزمايشي به شكل پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش، شامل كودكان داراي اختلال نارسايي توجه-بيش فعالي 117 سال شهر كرمانشاه در سال 1398 بودند كه 48 نفر از آن ها به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي تصادفي چندمرحله‌اي انتخاب و در گروه هاي آزمايش 1 و 2 و گروه گواه به تعداد مساوي جايگزين شدند. در گروه آزمايش 1 بازي درماني شناختي رفتاري (10 جلسه‌ 90 دقيقه اي) و درگروه آزمايش 2 بازي درماني شناختي رفتاري و آموزش مديريت والدين (10 جلسه‌ 90 دقيقه اي) اجرا شد. گروه گواه (گروه 3) تحت مداخله قرار نگرفت. اطلاعات از طريق تكميل پرسش‌نامه تشخيص علائم نارسايي توجه-بيش‌فعالي Swanson قبل از مداخله و بعد از آن جمع آوري شد. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند متغيري تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: پس از مداخله ها، بين نمرات ميانگين شدت علائم نارسايي توجه-بيش‌فعالي در گروه‌ آزمايش 1 (1.86±34.24) و گروه گواه (3.23±37.80) و هم‌چنين گروه آزمايش 2 (2.07±31.18) و گروه گواه (3.23±37.80) تفاوت معني‌دار مشاهده شد (P 0.001). هم‌چنين بين مقدار تأثير دو مداخله بازي درماني شناختي رفتاري و تلفيق بازي درماني شناختي رفتاري و آموزش مديريت والدين تفاوت معني دار ديده شد (P 0.05). در مقايسه ميانگين دو رويكرد، مداخله تلفيقي مؤثرتر بود. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تلفيق بازي درماني و آموزش مديريت والدين در كاهش علائم نارسايي توجه-بيش‌فعالي مؤثر باشد.