مقاله كوتاه: بررسي اپيدميولوژيك مبتلايان به ترمبوز وريدهاي عمقي در بيمارستان وليعصر بيرجند از سال 1388 تا 1393

زمينه و هدف: ترمبوز وريدهاي عمقي (Deep vein Thrombosis)، در صورت تأخير در تشخيص و درمان مي تواند منجر به عوارض جدي مانند آمبولي ريه شود. با توجه به اهميت ارزيابي و توصيف بيماري در هر جامعه، اين مطالعه با هدف بررسي اپيدميولوژيك بيمارانDVT انجام شد. روش تحقيق: اين مطالعه توصيفيتحليلي، بر روي تمام بيماراني كه با تشخيص DVT در سال هاي 1388 تا 1393 در بيمارستان وليعصر بيرجند بستري شدند، صورت گرفت. يك دانشجوي پزشكي آموزش ديده؛ با بررسي پرونده، شرح حال انترن، گزارش پرستار و دستورات پزشك معالج، پرسشنامه محقق ساخته را براي هر بيمار تكميل كرد. سپس با بيماران به صورت تلفني تماس گرفته شد و در مورد وضعيت بيمار از نظر عوارض بيماري، بستري مجدد و يا فوت سؤال و اطلاعات در پرسشنامه ثبت گرديد. درنهايت داده ها، كدبندي و در نرم افزار SPSS (ويرايش 18) وارد شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري testT و X2 در سطح معني داري 05/0 P صورت گرفت. يافته ها: در مدت مطالعه، 263 نفر با تشخيص DVT در بخش هاي قلب و داخلي بيمارستان وليعصر بيرجند بستري شدند. 2/50درصد آنها مرد بودند. ميانگين سني افراد مورد مطالعه 45/18±84/55 سال بود. در 1/98درصد افراد، اندام تحتاني درگير بود. شايع ترين عامل خطر بي حركتي و كمترين عامل، سابقه خانوادگي DVT بود. بين عوامل خطر DVT و جنس، فقط سيگار معني دار بود كه در مردان شايع تر بود. 8/3درصد بيماران در طي 5سال به علت عوارض DVT فوت كردند. شش درصد عود بيماري و آمبولي ريه در 4/3%افراد، مشاهده شد.نتيجه گيري: شايع ترين عامل خطر DVT، بي تحرّكي است؛ بنابراين لازم است پيشگيري لازم در افراد پرخطر انجام شود تا احتمال بروز DVT كاهش يابد.