مديريت آموزشي و هوش هيجاني دانشجويان پرستاري

مقدمه: هوش هيجاني از عناصر مهم آموزشي و مؤلفهاي مطرح در مديريت آموزشي است. اين مفهوم در آموزش پرستاري به عنوان مركز عملكرد باليني پرستاران مطرح است زيرا تعارضاتي كه دانشجويان در زمان ورود به دوره آموزش باليني به كرات با آن مواجه مي شوند، منجر به شكل گيري احساس تهديد، از دست دادن اعتماد به نفس و انگيزه آنان مي شود. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان هوش هيجاني دانشجويان پرستاري انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي، از نوع توصيفي همبستگي، تعداد 320 نفر از دانشجويان سال اول تا چهارم كارشناسي پرستاري دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال تحصيلي 1393-1392به روش سهميه اي تصادفي شركت كردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه مشخصات دموگرافيك و هوش هيجاني شاته(1998) جمع آوري شد. سپس نتايج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و با به كارگيري آزمون هاي آماري تي مستقل، ANOVA و ضريب همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: ميانگين هوش هيجاني در دانشجويان پرستاري(15/62 ±149/14) بود و بيشترين نمره از بين ابعاد هوش هيجاني در بُعد تنظيم هيجان به دست آمد. با توجه به منفي بودن ضريب همبستگي پيرسون، ابعاد مختلف هوش هيجاني با سن رابطه معكوس و معني داري داشت (0/010=P)، و دانشجوياني كه معدل ترم قبل آنها بالاي 17 بوده نمره هوش هيجاني بالاتري كسب كردند (0/006=P). نتيجه گيري: در راستاي يافته ها، مديريت آموزشي در دانشكده هاي پرستاري با وارد نمودن آموزش مهارت هاي كنترل و ارزيابي هيجانات در برنامه ي آموزش خود، مي توانند گام مؤثري در ارتقا سطح هوش هيجاني و برقراري ارتباط مؤثرتر توسط دانشجويان پرستاري كه پرستاران آينده هستند، بردارند.