شفقت نسبت به خود در پرستاران مراقبت ويژه

مقدمه: محيط هاي مراقبتي به واسطه ماهيت ذاتي خود محيطي پر استرس و چالش زا بوده كه مي تواند تأثيراتي همانند افسردگي، اضطراب و نارضايتي شغلي را در پرستاران بدنبال داشته باشد. يكي از عوامل تأثيرگذار كه در بسياري از موارد مي تواند نقش حمايتي را در پرستاران ايفا كرده و به عنوان يك عامل قدرتمند براي مراقبت با كيفيت باشد شفقت نسبت به خود است. هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ميران شفقت پرستاران مراقبت ويژه نسبت به خود صورت گرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر پژوهش توصيفي مقطعي بوده كه بر روي 181 نفر از پرستاران مراقبت ويژه (ICU،CCU،NICU و دياليز) بيمارستان هاي استان خراسان جنوبي در سال 1395 انجام شده است. پرستاران مورد پژوهش به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه ي شفقت نسبت به خود (نيف 2003) كه داراي ثبات دروني محاسبه شده با ضريب آلفاي كرونباخ (0/81) بوده گردآوري شدند. با استفاده از نرم افزار Spss16 و آزمون هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف معيار، فراواني و فراواني نسبي) و تحليلي (تي تست، آناليز واريانس و ضريب همبستگي پيرسون) داده ها مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج حاكي از سطح متوسط شفقت نسبت به خود در پرستاران مراقبت ويژه بود (0/67 ±3/86). همچنين بين شفقت نسبت به خود با سن و سابقه كار، جنس و سطح تحصيلات در پرستاران رابطه مثبت و معني داري مشاهده شد (0/05 P). نتيجه گيري: مديران پرستاري در سيستم هاي بهداشتي ضمن افزايش آگاهي پرستاران نسبت به اين پديده، نگرش پرستاران مراقبت ويژه را نيز نسبت به تجزيه و تحليل وقايع محيط كاري و برخورد و واكنش مناسب با آن را تحت عنوان شفقت نسبت به خود تسهيل نمايند.