اثربخشي آموزش تاب‌آوري بر بهبود كيفيت زندگي پرستاران

مقدمه: شغل پرستاري به دليل ماهيت حرفه اي خود، طاقت فرسا و داراي استرس و چالش هاي فراوان است، طوري كه كيفيت زندگي پرستاران را تحت تأثير قرار مي هد. لذا؛ حفظ و ارتقاء تاب آوري وكيفيت زندگي آنها توسط مديران پرستاري مهم است. هدف: تحقيق حاضر به منظور بررسي اثربخشي آموزش تاب آوري بر بهبود كيفيت زندگي پرستاران انجام شده است. مواد و روش ها: اين مطالعه يك طرح شبه آزمايشي از نوع گروه هاي نابرابر كه به صورت پيش آزمون پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل انجام شد. در اين مطالعه از بين پرستاران يكي از بيمارستان هاي تهران كه داوطلب شركت در اين پژوهش بودند، مطابق با معيارهاي ورود 32 نفر انتخاب شدند و بطور تصادفي به دو گروه 15 و 17 نفره آزمايش و كنترل تقسيم شدند. از هر دو گروه قبل از شروع مداخله پيش آزمون گرفته شد و سپس گروه آزمايش طي 10 جلسه، آموزش هفتگي دو ساعته تاب آوري قرار گرفته و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. كيفيت زندگي هر دو گروه قبل از انجام مداخله، پس از آن و 4 هفته پس از اتمام مداخله، توسط پرسشنامه هاي كيفيت زندگيWHO مورد سنجش قرار گرفت. آناليز آماري با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و شاخص هاي آماري توصيفي و تحليل كواريانس چند متغيره (مانكوا) انجام شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد كه تفاوت ميزان نمرات پيش آزمون پس آزمون و پس آزمون پيگيري كيفيت زندگي بين گروه هاي مورد پژوهش معنادار بود، يعني آموزش تاب آوري بر بهبود كيفيت زندگي پرستاران مؤثر است (0/05≥P). اين نتايج در مرحله پي گيري (4 هفته بعد) نيز به همين صورت حفظ شد. نتيجه گيري: مديران پرستاري مي توانند براي ارتقاي سطح كيفيت زندگي پرستاران مي توان از الگوي آموزش تاب آوري استفاده نمايند. برنامه آموزش تاب آوري اين مطالعه مي تواند براي سوپروايزران آموزشي يك راهنماي عملكردي باشد.