بررسي رابطه توانمندسازي روان‌شناختي با اعتماد سازماني پرستاران: آزمون نقش ميانجي يادگيري سازماني

مقدمه: با توجه به اهميت توانمند سازي پرستاران در راستاي افزايش يادگيري سازماني و شكل گيري اعتماد سازماني پرداختن به اين مسئله مهم جلوه مي كند، چرا كه منابع انساني، به عنوان نقطه ثقل سازمان مي توانند در راستاي دسترسي به اهداف سازماني نقش مهمي را ايفا كنند. هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسي رابطه توانمندسازي روان شناختي با اعتماد سازماني با تأكيد بر نقش ميانجي يادگيري سازماني است. مواد و روش ها: اين مطالعه توصيفي از نوع همبستگي با رويكرد معادلات ساختاري است كه در سال 1394 انجام شد. جامعه مطالعه، كليه پرستاران مشغول به كار در بيمارستان هاي آموزشي شهر همدان بودند كه با نمونه گيري تصادفي طبقه اي و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان،260 نفر به عنوان نمونه آماري وارد مطالعه گرديد. براي گردآوري داده هاي پژوهش از پرسشنامه استاندارد توانمندسازي روان شناختي اسپريتزر (1995)، يادگيري سازماني پايه مدل نيف (2001)و اعتماد سازماني مورمن، بلاكلي و نيهوف (1998 ) استفاده شده است كه ضرايب پايايي اين پرسشنامه ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ در يك مطالعه مقدماتي روي نمونه 30 نفري به ترتيب (0/87، 0/94 و 0/89) به دست آمد. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و مدل معادلات ساختاري با استفاده از نرم افزارهاي SSPS16 و LISREL8.8 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: يافته ها نشان دادند، بين توانمندسازي روانشناختي، يادگيري سازماني و اعتماد سازماني، روابط مثبت و معناداري وجود داشت (0/01 P). رابطه توانمندسازي روان شناختي با اعتماد سازماني با نقش ميانجي يادگيري سازماني مثبت و معنادار بود(0/05 P). نتيجه گيري: مديران بيمارستان ها مي توانند با به كارگيري برنامه هاي توانمندسازي كاركنان و فراهم آوردن شرايط مناسب براي توسعه و افزايش يادگيري سازماني، زمينه هاي شكل گيري و استحكام اعتماد سازماني در ميان پرستاران را مهيا نمايند.