تأثير سبك‌هاي مديريت تعارض پرستاران بر فرسودگي شغلي آنان

مقدمه: امروزه پديده فرسودگي شغلي به يك امر رايج در مشاغل پرستاري تبديل شده است. مديريت نامناسب تعارضات كاري مي تواند فرسودگي شغلي پرستاران را تشديد نموده و پرستاراني كه نتوانند در برخورد با تعارضات كاري، سبك مناسبي را برگزينند، با فرسودگي شغلي بيشتري مواجه خواهند شد. هدف: از اين رو در پژوهش حاضر، تأثير سبك هاي مديريت تعارض بر فرسودگي شغلي پرستاران بيمارستان قائم(عج) مشهد بررسي شده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، يك مطالعه ي توصيفي همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه پرستاران بيمارستان قائم(عج) مشهد تشكيل دادند كه از ميان آنها تعداد 260 نفر به صورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي سبك هاي مديريت تعارض توماس(1975) و فرسودگي شغلي مسلچ(1981)استفاده شد. براي سنجش روايي پرسشنامه از روايي محتوا و جهت سنجش پايايي از آلفاي كرونباخ استفاده شد. ميزان آلفاي كرونباخ براي متغيرهاي تحقيق شامل سبك هاي همكاري، گذشت، مصالحه، رقابت، اجتناب و فرسودگي شغلي به ترتيب 0/73، 0/76، 0/87، 0/74، 0/71 و 0/83 به دست آمد. فرضيات اين پژوهش با استفاده از مدل معادلات ساختاري آزمون شدند. يافته ها: يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه سبك هاي مديريت تعارض همكاري و مصالحه به ترتيب با ميزان(0/31)، (0/25) بر فرسودگي شغلي پرستاران اثر منفي و معنادار و سبك هاي رقابت و اجتناب به ترتيب با ميزان(0/16) ، (0/18) اثر مثبت و معناداري دارند. همچنين در اين مطالعه مشخص شد كه وجود سبك مديريت تعارض گذشت، هيچ تأثيري بر فرسودگي شغلي پرستاران جامعه آماري مورد مطالعه ندارد. نتيجه گيري: نوصيه مي شود پرستاران از سبك هاي مديريت تعارض همكاري و مصالحه در تعارضات روزمره شغلي استفاده كنند تا فرسودگي شغلي آنها در محيط كار كاهش يابد.