بررسي ارتباط بين ميزان نگراني و اضطراب دوران بارداري با حمايت همسر و حمايت اجتماعي

پيش زمينه و هدف: طيف گسترده اي از متغيرهاي رواني اجتماعي ممكن است وضعيت رواني زنان باردار را تحت تأثير قرار دهد. بااين حال ارتباط بين حمايت زناشويي و حمايت اجتماعي با اضطراب و نگراني دوران بارداري نسبتاً در پژوهش ها مورد غفلت قرار گرفته است. لذا هدف از اين مطالعه بررسي رابطه بين حمايت همسر و حمايت اجتماعي با اضطراب و نگراني دوران بارداري پس از كنترل اثر متغيرهاي زمينه اي بود. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي مقطعي 214 زن باردار كه براي دريافت مراقبت هاي دوران بارداري در سال 1394 به مراكز بهداشتي درماني در شهر اروميه مراجعه كرده بودند و با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. اضطراب با استفاده از پرسشنامه اضطراب آشكار اشپيلبرگر، نگراني در دوران بارداري با مقياس نگراني كمبريج، حمايت اجتماعي درك شده با پرسشنامه حمايت اجتماعي 6 سؤالي و همچنين كيفيت زناشويي با مقياس كيفيت زناشويي اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و رگرسيون لجستيك رتبه اي و رگرسيون خطي تحليل شدند. يافته ها: ميانگين سني زنان باردار شركت كننده در مطالعه47/ 5±62/ 27 بود. 4/ 86 درصد زنان نگراني كم و6/ 13 درصد نگراني زياد داشتند.7 درصد زنان اضطراب متوسط به پايين، 9/ 22 درصد اضطراب متوسط به بالا، 4/ 44 درصد اضطراب نسبتاً شديد و 7/ 25 درصد اضطراب شديد داشتند. سطوح پايين كيفيت ازدواج با افزايش ميزان نگراني بارداري ارتباط معني دار داشت(01/ 0 =P). افزايش سن مادر (00/ 1-88/ 0 ,CI= 94/ 0 , OR=07/ 0= P، افزايش سن حاملگي)83/ 20 33/ 0 ,CI= 63/ 2 , OR=35/ 0( P=، داشتن سابقه سقط)73/ 250/ 0 ,CI= 17/ 1 , OR=71/ 0( P=، افزايش سطوح تحصيلات)76/ 787/ 0 ,CI= 60/ 2 , OR=08/ 0( P=، همچنين پايين بودن سطح كيفيت ازدواج)00/ 196/ 0 ,CI= 98/ 0 , OR=05/ 0( P=، با افزايش شدت اضطراب ارتباط معني دار داشت. درحالي كه زنان پريمي پار در مقايسه با نولي پارها به طور معني داري شدت اضطراب پايين تري داشتند. افزايش هر واحد نمره حمايت اجتماعي بعد شبكه)56/ 208/ 1 ,CI= 66/ 1 , OR=02/ 0( P= و حمايت اجتماعي بعد رضايت )26/ 218/ 1 ,CI= 63/ 1 , OR=003/ 0( P=، با كاهش شدت اضطراب همراه است كه ازنظر آماري معني دار بود. بحث و نتيجه گيري: عوامل خطر در اين مطالعه مي تواند به پزشكان كمك كند تا بتوانند زنان باردار در معرض خطر را مورد غربالگري اضطراب قرار دهند. متخصصان مراقبت هاي بهداشتي و ماماها بايد به طور ويژه در رابطه با تشخيص و مديريت اضطراب و نگراني آموزش ببينند. همچنين طراحي برنامه هاي حمايتي و پيشگيرانه براي زنان باردار ضروري است.