ارائه مدل ساختاري ويژگي‌هاي شخصيتي كارآفريني در پرستاران براساس منابع قدرت مديران و نقش ميانجي اداراك از عدالت سازماني

مقدمه: امروزه، سازمان ها با فرصت ها و تهديدهايي مواجه هستند كه رويارويي با آنها نيازمند راه حل هاي كارآفرينانه است، وجود كارآفريني و انسان هاي كارآفرين در سازمان موجب ايجاد بستر موفقيت و بقاء سازمان مي شود. هدف: مطالعه حاضر جهت ارائه مدل ساختاري ويژگي هاي شخصيتي كارآفريني در پرستاران براساس منابع قدرت مديران و نقش ميانجي اداراك از عدالت سازماني در بيمارستان هاي شهرستان مياندوآب است كه در سال (1396) انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به لحاظ هدف يك تحقيق كاربردي و به لحاظ گردآوري و تجزيه و تحليل داده ها از نوع تحقيقات توصيفي همبستگي است. نمونه مورد نياز براساس جدول مورگان برابر با (152) نفر با روش تصادفي طبقه اي نسبتي از جامعه آماري انتخاب گرديد. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه هاي استاندارد منابع قدرت هينكين وشرايخيم (1989)، ويژگي هاي شخصيتي كارآفريني(مركزدارهام) و عدالت سازماني نيهوف و مورمن (1993) بود. پايائي پرسشنامه ها بعد از محاسبه آلفاي كرونباخ مورد تأييد قرار گرفت. ضريب آلفا براي همه مؤلفه ها بيشتر از (0.70) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از مدل سازي معادلات ساختاري به روش حداكثر مربعات جزئي استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از مدل ساختاري نشان مي دهد كه منابع قدرت مديران با ويژگي هاي شخصيتي كارآفريني در پرستاران (0.004= beta =0.259 , Sig) و ادراك از عدالت سازماني آنها (0.001= beta=0.521 , Sig) رابطه مثبت و معني دار دارد. با توجه به تأييد رابطه اداراك از عدالت سازماني پرستاران با ويژگي هاي شخصيتي كارآفريني در آنها (0.000= beta=0.558, Sig)، نقش ميانجي اداراك از عدالت سازماني در اين پژوهش تأييد شد. نتيجه گيري: با توجه به يافته ها، مديران و مسؤولين بخش هاي مختلف مي توانند با استفاده درست از منابع قدرت خويش و رعايت عدالت در خصوص پرستاران موجب بروز و تقويت ويژگي هاي شخصيتي كارآفريني در پرستاران شده و به تبع آن موفقيت آنها را تضمين نمايند.