مقايسه استرس شغلي پرستاران بخش‌هاي اورژانس با ساير بخش‌هاي بيمارستان

مقدمه: استرس شغلي در كاركنان درماني از جمله پرستاران، باعث كاهش بازدهي، آسيب هاي رواني و جسماني و نارضايتي از خدمات مي شود. بنابراين شناخت چگونگي و شدت ميزان اثرات مخرب آن در بخش هاي مختلف بيمارستان خصوصا در بخش اورژانس با توجه به اهميت زياد آن، در ارتقاءي سلامت رواني و سطح كيفيت خدمات ارائه شده مؤثر خواهد بود. هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه استرس شغلي پرستاران بخش اورژانس با پرستاران ساير بخش هاي بيمارستان هاي آموزشي گناباد و بيرجند انجام شد. مواد و روش ها:اين مطالعه ي توصيفي مقطعي بر روي (160) پرستار در بيمارستان هاي آموزشي شهرستان گناباد واقع در خراسان رضوي و بيرجند مركز استان خراسان جنوبي در سال (1394) انجام شد. داده ها از طريق پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه تجدد نظر شده استرس شغلي پرستاران(Expanded Nursing Stress Scale) كه داراي اعتبار (0/96= alpha) بوده به روش تصادفي طبقه اي از بين پرستاران بخش هاي اورژانس، داخلي، زنان، اطفال، دياليز،ENT، ICU، CCU و NICU جمع آوري گرديد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله نرم افزار SPSS16 و با استفاده از روش هاي آماري توصيفي و تحليلي(آزمون هاي كاي اسكوئر، تي مستقل و آنووا) تحليل گرديد. يافته ها: ميانگين نمره استرس شغلي پرستاران در بخش اورژانس (0/52 ±2/14) و در بخش هاي غير اورژانس(0/65 ±1/84) به دست آمد.كه ميانگين نمره كلي استرس شغلي در پرستاران بخش اورژانس به طور معني داري بالاتر از پرستاران ساير بخش ها بود (0/002=P) و آزمون تي مستقل اين تفاوت را بين دو گروه در خرده مقياس هاي عدم آمادگي هيجاني، مشكلات با همكاران، حجم كار و بيماران و خانواده هاي آنان معني دار گزارش نمود (0/001=P). نتيجه گيري: در راستاي يافته ها، سياست گذاران سيستم بهداشتي درماني مي توانند با توجه بيشتر به عواملي چون؛ عدم آمادگي هيجاني، مشكلات با همكاران، حجم كار، ارتباط با بيماران و خانواده هاي آنان ميزان استرس شغلي پرستاران بخش اورژانس را كاهش دهند.