رابطه جامعه‌پذيري سازماني و بي‌تفاوتي سازماني در پرستاران

مقدمه: يكي از اولويت هاي مديريت منابع انساني به ويژه در مورد مشاغل دشوار و تنش زا همچون پرستاري، كاهش بي تفاوتي سازماني است؛ چرا كه روح بي تفاوتي در رفتار كاركنان، انگيزه كار و تلاش را از آنان مي گيرد و مي تواند زمينه ساز بسياري از بروندادهاي منفي گردد. در اين زمينه به نظر مي رسد كه توجه به سيستم اجتماعي سازمان بتواند يكي از استراتژي هاي كاهش بي تفاوتي سازماني باشد. هدف: هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه جامعه پذيري سازماني و بي تفاوتي سازماني در ميان پرستاران بوده است. مواد و روش ها: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش، كليه پرستاران بيمارستان بعثت شهر سنندج مشتمل بر 539 نفر بوده اند.با استناد به جدول كرجسي و مورگان، تعداد 225 پرسشنامه به شيوه نمونه گيري تصادفي ساده در ميان پرستاران توزيع شد كه از اين تعداد، 161 پرسشنامه به صورت كامل بازگردانده شد. گردآوري داده ها با استفاده از دو پرسشنامه جامعه پذيري سازماني و بي تفاوتي سازماني انجام گرفت. روايي و پايايي پرسشنامه ها نيز به ترتيب با استناد به نظر متخصصان و ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد كه به ترتيب برابر با 0.898 و 0.933 بود. در نهايت جهت تجزيه و تحليل داده ها با نرم افزار SPSS16 و استفاده از آزمون هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته ها: ميانگين و انحراف استاندارد متغير جامعه پذيري سازماني برابر با 0.698 ±3.15 بوده است. ميانگين و انحراف استاندارد متغير بي تفاوتي سازماني نيز برابر با 0.672 ±2.81 بود. بين جامعه پذيري سازماني و بي تفاوتي سازماني در ميان پرستاران، رابطه منفي و معنادار وجود داشت (0.01 P). همچنين دو بعد تفاهم و حمايت همكاران، پيش بيني كننده منفي و معنادار بي تفاوتي سازماني بودند (0.01 P). نتيجه گيري: مديران بيمارستاني مي توانند از طريق روشن نمودن انتظارات از پرستاران، شفاف سازي قوانين و مقررات، نمايش رفتارهاي حمايتي، توسعه فعاليت هاي مشاركتي و تصريح چشم انداز آينده سازمان، زمينه كاهش بي تفاوتي سازماني در پرستاران را فراهم آورند.