ارايه راهنماي عملكردي پرستاران براي برنامه‌ريزي ترخيص بر خودكارآمدي بيماران ديابتي نوع دو

مقدمه: برنامه ريزي ترخيص سبب بهبود خودكارآمدي در بيماران ديابتي نوع دو مي شود ولي نحوه عملكرد پرستاران با شرايط موجود در بخش ها همواره چالش اصلي است. هدف: پژوهش حاضر بررسي تأثير برنامه ريزي ترخيص بر خودكارآمدي بيماران ديابتي نوع دو است كه در نهايت بتوان نحوه اجراي انرا به عنوان راهنماي عملكرد پرستاران ارايه داد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه نيمه تجربي و نمونه هاي پژوهش 70 نفر از بيماران ديابت مليتوس نوع دو بستري در بيمارستان واسعي سبزوار بودند. مشاركت كنندگان با روش نمونه گيري در دسترس در دو گروه كنترل و آزمون قرار گرفتند. پس از تأسيس دفتر برنامه ريزي ترخيص توسط پژوهشگر، برنامه ريزي ترخيص طي دو مرحله، قبل از ترخيص بيمار از بيمارستان پس از نيازسنجي آموزشي بر اساس مراحل فرايند پرستاري اجرا و سپس بعد از ترخيص به همراه ويزيت در منزل و پيگيري تلفني به مدت 4 ماه ادامه يافت. ابزار گردآوري اطلاعات چك ليست خودگزارش دهي و پرسشنامه خودكارآمدي در مديريت ديابت نوع دو (DMSES) بود كه توانايي بيماران ديابتي را در رعايت رژيم غذايي(8 گويه)، ميزان فعاليت بدني(4 گويه)، مصرف دارو(3 گويه) و اندازه گيري قندخون(4 گويه) مي سنجيد. يافته ها: آزمون هاي آماري نشان داد كه بين ميانگين نمره خودكارآمدي قبل و بعد از مداخله در گروه آزمون(0/000=P) تفاوت معني داري وجود داشت كه در گروه كنترل (0/62=P) در قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد. همچنين تفاوت معني داري در پارامتر فوق (0/000=P)، بين گروه آزمون و كنترل بعد از مداخله وجود داشت. لذا، برنامه طراحي شده مراقبتي داراي اثر بخشي است. نتيجه گيري: به مديران پرستاري پيشنهاد مي شود كه با تأسيس دفتر برنامه ريزي ترخيص در بيمارستان براي بيماران ديابتي تداوم و كيفيت مراقبت را تضمين نمايند.