تأثير اجراي الگوي آموزش مداوم مشاركتي مبتني برصلاحيت بركيفيت مراقبت‌هاي پرستاري ويژه جراحي قلب باز

مقدمه: تحقيقات تأثير آموزش مداوم را در تغيير عملكرد پرستاري تأييد نكرده اند. يكي از رويكرد هاي مديريتي دراين مورد پردازش عميق و دقيق به فرايند آموزش مداوم است. هدف: اين مطالعه تعيين ميزان تأثير اجراي »الگوي آموزش مداوم مشاركتي مبتني بر صلاحيت « بر كيفيت مراقبت هاي پرستاري ويژه جراحي قلب باز بزرگسالان است. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع نيمه تجربي است و نمونه هاي پژوهش، پرستاران بخش هاي مراقبت ويژه جراحي قلب باز بيمارستان قلب و عروق شهيد رجايي تهران در سال (1395) هستند كه به صورت غيرتصادفي و در دو گروه آزمون (از طريق تمام شماري) و كنترل متناظر (با استفاده از روش آماري پيشرفته »تطبيق نمره گرايش « SMD) انتخاب شدند. ابزار جمع آوري داده ها، شامل چك ليست مشاهده اي عملكرد پرستاران و برگه ثبت علايم، و قايع و گزارش پرستاري در بخش مراقبت هاي ويژه جراحي قلب باز بود كه توسط پژوهشگر ساخته شد و روايي آن از طريق روايي محتوي و پايايي، از طريق پايايي هم ارز (0/85=r) مورد بررسي قرار گرفت. برنامه طراحي شده براساس »الگوي آموزش مداوم مشاركتي مبتني بر صلاحيت « شامل (9) مرحله: تشكيل هسته آموزش، آماده سازي محيط، آماده سازي منابع، ايجاد توانمندي آموزشي مجريان آموزش، نيازسنجي آموزشي مشاركتي، طراحي آموزشي، اجرا، نظارت آموزشي و دادن بازخورد مناسب و ارزشيابي بوده كه به صورت كاملاًً عملياتي به مدت (9) ماه انجام شد. چك ليست ها قبل و بعد از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد در سه نوبت توسط همكار پژوهشگر تكميل شد و داده ها از طريق برنامه آماري SPSS22، با آزمون هاي من ويتني و يلكاكسون و رگرسيون گام به گام مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: مقايسه ي ميانگين كيفيت مراقبت پرستاران در دو گروه آزمون و شاهد با توجه به آزمون آماري من ويتني قبل از مداخله، تفاوت معنادار نشان نداد 011 / .=P. نتيجه گيري: پيشنهاد مي شود كه برنامه هاي آموزش مداوم براساس »الگوي آموزش مداوم مشاركتي مبتني بر صلاحيت « در بخش هاي جراحي قلب باز اجرا شود تا به بهبود صلاحيت علمي و مهارتي پرستاران بيانجامد.