رابطه سبك رهبري با عدالت سازماني درك‌شده پرستاران

مقدمه: اولين و مهم ترين منبعي كه كاركنان درخصوص اجرا يا عدم اجراي عدالت در سازمان با آن مواجه هستند، سرپرست يا مدير مستقيم فرد است كه به نوعي نسبت به كاركنان اختيار تام دارد. هدف: اين پژوهش، تعيين رابطه سبك رهبري سرپرستاران و عدالت سازماني درك شده توسط پرستاران بوده است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر يك مطالعه ي توصيفي مي باشد كه در سال 1393 در بيمارستان هاي آموزشي عمومي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شده است. از پرسشنامه ي بررسي سبك رهبري شبكه مديريت بليك و موتون (1960) براي سرپرستاران و از پرسشنامه ي عدالت سازماني نيهوف و مورمن (1993) براي پرستاران استفاده شد. تعداد (50) سرپرستار كه با روش تمام شماري استفاده شد و (336) پرسشنامه براي پرستاران در دسترس در بخش ها توزيع گرديد. پايايي پرسشنامه ي شبكه مديريتي بليك و موتون با استفاده از روش آلفاي كرونباخ (0/85= α) و با استفاده از روش آزمون باز آزمون (0/90= r) به دست آمد. آلفاي كرونباخ جهت پايايي پرسشنامه ي عدالت سازماني براي كل ابزار (0/93) تعيين شد. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه20 و با استفاده از آزمون هاي تحليل واريانس يك طرفه، توكي، آنووا، كروسكال و اليس، تي مستقل انجام شد. يافته ها: بيشترين تعداد پرستاران (78%) تحت سبك رهبري تيمي قرار داشتند و با استفاده از تحليل واريانس يك طرفه اختلاف ميانگين درك پرستاران از عدالت سازماني در 4 گروه سبك رهبري معني دار بود (0/031=P). ميانگين عدالت سازماني (2/75) در سبك باشگاهي بيشتراز ساير سبك ها بود. نتيجه گيري: به پرستاران پيشنهاد مي شود كه دامنه سبك رهبري خود را توسعه دهند تا اداراك پرستاران از عدالت سازماني بهبود يابد.