تأثير سرمايه‌ي روانشناختي بر دلبستگي كاري با نقش ميانجي تعارض كار- خانواده در پرستاران

مقدمه: پرستاران بطور مداوم با مشكل تعارض كار و زندگي شخصي مواجه هستند. مديران با شناسايي نوع و ميزان تأثير سرمايه روانشناختي بر تعارض كار خانواده و دلبستگي كاري پرستاران، مي توانند گام هاي مؤثري در جهت عملكرد بالاتر پرستاران در بيمارستان بردارند. هدف: اين پژوهش با هدف تعيين تأثير سرمايه روانشناختي بر دلبستگي كاري با نقش ميانجي تعارض كار خانواده پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش را (354) نفر از پرستاران بيمارستان شهداي كارگر يزد در سال (1396) تشكيل دادند، كه براساس حجم نمونه محاسبه شده با استفاده از فرمول كوكران، (185) نفراز آنها، از طريق روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. به منظور جمع آوري اطلاعات مورد نياز از پرسشنامه استاندارد سرمايه روانشناختي، (لوتانزو همكاران 2007) تعارض كار خانواده (نتمايرو همكاران1996) و دلبستگي كاري(شافلي و همكاران2002) استفاده شد، كه روايي آن ها از طريق روايي محتوايي و روايي سازه بررسي، و پايايي آن ها از طريق آلفاي كرونباخ (براي كليه متغير هاي پژوهش بالاتر از 0/70) تأييد شد. تحليل داده ها به روش مدل سازي معادلات ساختاري به كمك نرم افزار Amos انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد سرمايه ي روانشناختي بر دلبستگي كاري با ضريب (0/731) تأثير مستقيم دارد. سرمايه ي روانشناختي بر تعارض كار به خانواده با ضريب (0/295) و بر تعارض خانواده به كار با ضريب (0/362) تأثير منفي دارد. همچنين تعارض كار به خانواده و خانواده به كار در تأثير سرمايه روانشناختي بر دلبستگي كاري، نقش ميانجي ايفا مي كنند. نتيجه گيري: سرمايه روانشناختي مي تواند عامل مناسبي جهت كاهش تعارض كار خانواده و افزايش دلبستگي كاري باشد. لذا، پيشنهاد مي گردد مسؤولين بيمارستان گام هاي مؤثري در جهت حفظ و ارتقاء سرمايه روانشناختي پرستاران بردارند.