مدل مراقبتي پايداري تطابقي: رويكردي نو براي كاهش بستري مجدد بيماران افسرده

پيشزمينه و هدف: افسردگي يكي از بيماريهاي شايع رواني است كه با كاهش انرژي و علاقه، احساس گناه، اشكال در تمركز، بياشتهايي و افكار مرگ و خودكشي مشخص ميشود. يكي از مشكلات در درمان بيماران افسرده بستريهاي مكرر ميباشد. هدف از اين پژوهش تعيين تأثير اجراي برنامه مراقبتي بر اساس مدل مراقبتي پايداري تطابقي بر بستري مجدد بيماران افسرده مركز آموزشي درماني رازي اروميه بود. مواد و روشها: پژوهش حاضر، مطالعه اي تجربي از نوع بعد از مداخله ميباشد كه در آن 100 نفر از بيماران افسرده به صورت تصادفي به دو گروه كنترل (50 نفر) و آزمون (50 نفر) تخصيص داده شدند. براي گروه آزمون مدل پايداري تطابقي در 4 مرحله بررسي وضعيت دموگرافيك خانواده، حساسيت زدايي، تشريك مساعي و پايش مستمر در طول 6 ماه و براي گروه كنترل مداخلات معمول اجرا شد. دو گروه در طول 6 ماه ازنظر بستري مجدد مقايسه شدند. براي تجزيه وتحليل داده ها از آزمون آماري تي مستقل و آزمون مجذور كاي استفاده گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه در طول 6 ماه اجراي مدل پايداري تطابقي در گروه آزمون تعداد بستري مجدد 5 نفر از 47 بيمار و در گروه كنترل 13 نفر از 47 بيمار بود (0/05 P). بحث و نتيجه گيري: اجراي برنامه مراقبتي مدل پايداري تطابقي تأثير مثبت در كاهش بستري مجدد بيماران افسرده داشت. لذا پيشنهاد ميشود ارائه دهندگان مراقبتهاي بهداشتي و درماني با اجراي برنامه مراقبتي بر اساس مدلهاي مراقبتي موجب كاهش بستري مجدد در بيماران افسرده شوند.