ارتباط بين تعهد سازماني و صلاحيت باليني پرستاران

مقدمه: تعهد سازماني عامل حياتي در دستيابي به اهداف سازمان، درك رفتار سازماني و از عناصر مهم ارتقاي كيفيت مراقبت است. از طرفي صلاحيت باليني پرستاران، كارايي و موفقيت سازمان هاي مراقبتي را تحت تأثير قرار مي دهد. هدف: مطالعه حاضر با هدف ارتباط بين تعهد سازماني و صلاحيت باليني پرستاران انجام شد. مواد و روش ها: پژوهشي توصيفي همبستگي در بين پرستاران يكي از بيمارستان هاي نجف آباد در سال 1394 انجام شد. به روش سرشماري تعداد 135 نفر از پرستاران وارد مطالعه شدند. ابزار مطالعه فرم اطلاعات فردي، پرسشنامه تعهد سازماني (شامل حيطه هاي تعهد عاطفي، هنجاري و مستمر) و پرسشنامه صلاحيت باليني (شامل هفت حيطه به منظور ارزيابي 73 مهارت) به شيوه خودارزيابي بود كه پايايي و روايي آنها به ترتيب با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ 0/79 و 0/95 تاييد شده بود. داده ها با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي (توزيع فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و آزمون ضريب هم بستگي پيرسون با نرم افزار SPSS17 تحليل شد (P 0/05). يافته ها: صلاحيت باليني پرستاران در سطح خوب (11/69±74/42) و تعهد سازماني آنها در سطح متوسط (10/77 ±91) ارزيابي شد. تعهد سازماني كلي با صلاحيت باليني در حيطه هاي تضمين كيفيت (r=0/256 , p=0/002) و آموزش و راهنمايي (r=0/176, p=0/037) همبستگي مستقيمي داشت. بعلاوه تعهد عاطفي با صلاحيت باليني كلي (r=0/170, p=0/045) و حيطه هاي تضمين كيفيت (r=0/185, p=0/028)، آموزش و راهنمايي (r=0/190, p=0/024)، و اقدامات تشخيصي (p=0/015 ، r=0/205) همبستگي مستقيمي داشت. نتيجه گيري: براساس يافته هاي مطالعه، به مديران پرستاري پيشنهاد مي شود كه راهكارهاي لازم را براي ارتقاء تعهد عاطفي پرستاران اجرا نمايند تا كيفيت مراقبت هاي پرستاري تضمين گردد.