مقايسه تأثير رايحه استنشاقي لاوندولا و آرام‌سازي بنسون بر علائم حياتي بيماران تحت آنژيوگرافي عروق كرونر

پيش زمينه و هدف: انجام پروسه هاي تهاجمي مانند آنژيوگرافي، روي واكنش هاي فيزيولوژيك و علائم حياتي مددجو تأثير گذاشته و عوارضي مانند ديس ريتمي، اسپاسم و پارگي عروق، مددجو را در معرض خطر قرار مي دهد. روش هاي غيردارويي مانند رايحه درماني و آرام سازي نقش مؤثري در ثبات علائم حياتي و درنتيجه پيشگيري از اين عوارض دارد. هدف اين مطالعه مقايسه رايحه استنشاقي لاوندولا و آرام سازي بنسون بر علائم حياتي بيماران تحت آنژيوگرافي عروق كرونر بود. مواد و روش كار : اين مطالعه يك پژوهش مداخله اي (نيمه تجربي) است كه بر روي100 بيمار بستري، جهت آنژيوگرافي عروق كرونر در بيمارستان فاطمه الزهرا (س) ساري در سال1392 انجام شد. افراد بر اساس نمونه گيري به روش آسان، انتخاب و سپس به صورت تصادفي به سه گروه مساوي تقسيم شدند كه، گروه كنترل (33) و رايحه درماني (33 نفره) و آرام سازي (34نفره)تقسيم شدند. ابزار گردآوري داده ها شامل دو بخش؛ پرسشنامه( اطلاعات دموگرافيك و برگه ثبت متغيرهاي هموديناميك) و ابزار (دستگاه فشارسنج و ساعت ثانيه شمار) بود بيماران به سه گروه رايحه درماني، آرام سازي و كنترل تقسيم شدند. در گروه رايحه درماني از رايحه لاوندولا و در گروه آرام سازي از روش آرام سازي عضلاني بنسون استفاده شد ولي در گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي صورت نگرفت. داده ها با نرم افزار 5/11 SPSS و آزمون هاي آماري كاي اسكوئر و ويلكاكسون، من ويتني، كراس كالواليس تحليل شد. يافته ها: نتايج اختلاف آماري معني داري را بين ميانگين پارامترهاي فيزيولوژيك (فشارخون سيتوليك، تعداد تنفس و تعداد نبض) قبل و بعد از مداخله در هر گروه نشان داد. اما مقايسه دو گروه رايحه درماني و آرام سازي با آزمون آماري من ويتني از لحاظ آماري معني دار نبوده است. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مي توان پيشنهاد كرد كه در تكنيك هاي تشخيصي تهاجمي مي توان از رايحه درماني و آرام سازي براي ثبات علائم حياتي استفاده نمود.