تجربه معنويت در بارداري: مطالعه پديدارشناسي

پيش زمينه و هدف: معنويت به مثابه آگاهي از هستي يا نيرويي فراتر از جنبه هاي مادي زندگي است و احساس عميقي از وحدت يا پيوند با كائنات را به وجود مي آورد. اهميت دوران بارداري در اين است كه سلامت و بهتر زيستن مادر مستقيماً بر زندگي جنين اثر مي گذارد، سلامت جسمي، روحي و رواني زن در اين دوره اثرات قابل توجهي بر سلامت جنين، موفقيت در زايمان طبيعي و شيردهي دارد. اين تحقيق باهدف تبيين تجربه معنويت در بارداري انجام شده است. مواد و روش كار: اين مطالعه به روش تحقيق كيفي با رويكرد پديدارشناسي در مراكز بهداشت شهرستان كرج انجام شد. تعداد 6 نفر از زنان باردار با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. پس از نمونه گيري، مصاحبه هاي عميق و نيمه سازمان يافته با استفاده از راهنماي مصاحبه جهت جمع آوري اطلاعات انجام شد. در تجزيه و تحليل داده ها از رويكرد هرمنيوتيك هايدگر موسوم به چرخه هرمنيوتيك استفاده شد. يافته ها: يافته هاي پژوهش حاضر، شامل يك درون مايه اصلي به نام معنويت گرايي در بارداري و 7 درون مايه فرعي شامل 1. مذهب گرايي در بارداري 2. معناگرايي در بارداري، 3. حساس شدن در بارداري 4. كنترل رفتار به سمت معنويت گرايي 5. بارداري به عنوان تغيير 6. سايه معنويت گرايي بر جنين 7. تأثير معنويت اطرافيان بود. بحث و نتيجه گيري: توجه به معنويت عامل مهم در ارتقاي سلامت مادر و جنين مي باشد. بنابراين مراقبت دهندگان بهداشتي در دوران بارداري، بايد اين مهم را مدنظر قرار دهند و نگرش معنوي مادر باردار را در ارائه مراقبت هاي دوران بارداري در نظر داشته باشند. استفاده از آموزه هاي ديني به عنوان يكي از مهم ترين عوامل در سلامت معنوي مادران باردار و توجه به نقش آن در سلامت جسمي مادر و جنين مهم است.