ترجمه و روان‌سنجي نسخه فارسي مقياس عدم قطعيت در كودكان در نوجوانان مبتلا به سرطان

پيش زمينه و هدف: عدم قطعيت در بيماري به عنوان يكي از عوامل تنش زاي رواني در نوجوانان مبتلا به سرطان، چالش مهمي در مراقبت از آنان مي باشد. براي اندازه گيري اثربخشي مداخلات به منظور كاهش عدم قطعيت، نياز به ابزاري روا و پايا وجود دارد. اين مطالعه باهدف ترجمه و تطبيق فرهنگي نسخه ايراني مقياس عدم قطعيت در كودكان و بررسي ويژگي هاي روان سنجي آن در نوجوانان مبتلا به سرطان ايران انجام گرفت. مواد و روش ها: در اين پژوهش روش شناسي ترجمه و اعتباريابي نسخه فارسي مقياس عدم قطعيت در كودكان بر اساس الگوي وايلد و همكاران (2005)، در 200 نوجوان مبتلا به سرطان مراجعه كننده به درمانگاه ها و بخش lrmهاي انكولوژي شهرهاي تهران، اروميه، تبريز و اصفهان انجام گرفت. بعد از ترجمه و ترجمه برگردان، نظرات ويرايشي طراح مقياس، اعمال شد. سپس روايي محتوا، صوري، سازه، همساني دروني و پايايي آزمون بازآزمون نسخه فارسي محاسبه شد. داده ها با استفاده از SPSS نسخه 20 و آموس نسخه 21 تحليل شد. يافته ها: تحليل عاملي تأييدي مقياس 22 آيتمي با سه زير مقياس آن، با حذف عبارت شماره 18 و جابجايي عبارت شماره 17 تأييد شد. پايايي همساني دروني مقياس (76/0= alpha) و براي زير مقياس ها به ترتيب: (72/0= alpha)، (75/0= alpha) و (73/0= alpha) محاسبه شد. ضريب همبستگي پيرسون ميان دوبار اجراي آزمون 77/0=r (001/0 p) بود. نتيجه گيري: نسخه فارسي مقياس براي بررسي عدم قطعيت در نوجوانان مبتلا به سرطان ايراني مناسب است.