شيوع و علل آسيب‌هاي شغلي در پرستاران شاغل در بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي اروميه در سال 5-1394

پيش زمينه و هدف: حوادث شغلي از مسائل پراهميتي است كه مي تواند مشكلات متعددي را براي پرسنل و كاركنان هر واحد شغلي ايجاد نمايد. كنترل ميزان حوادث عامل مهم براي كاهش مخاطرات؛ تأمين سلامت كاركنان و بيماران و تلاش در جهت پيشگيري از وقوع حوادث شغلي به خصوص در محيط هاي باليني مي باشد. اين مطالعه باهدف بررسي ميزان شيوع و علل آسيب هاي شغلي در پرستاران شاغل در بيمارستان هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي اروميه در سال 5 -1394 اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﻳﺪ. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي مقطعي تعداد 180 پرستار شاغل در بيمارستان ها به صورت تصادفي انتخاب و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ توسط آنان ﺗﻜﻤﻴﻞ گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي انجام شد. يافته ها: در دسته هاي مخاطرات شغلي: مخاطرات بيولوژيكي؛ تماس پوستي با خون يا ساير مايعات بدن (5/90 درصد)، مخاطرات شيميايي؛ تنفس بخارات مواد ضدعفوني كننده (7/46 درصد)، مخاطرات فيزيكي؛ قرار گرفتن در معرض اشعه به طور تصادفي (9/46 درصد) و در مخاطرات ارگونوميكي؛ كمردرد ترومايي (7/41 درصد) بيشترين آسيب را دربرداشت. علل وقوع آسيب هاي شغلي شامل: حجم زياد كار (1/61 درصد) و خستگي ناشي از سـاعات طـولاني كـار (6/35 درصد) بيشترين علل وقوع آسيب هاي شغلي را شامل مي شد. خستگي ناشي از ساعات طولاني كار، شيفت شب، عجله هنگام كار، عدم وجود وقت كافي و ازدحام در بخش به عنوان علل آسيب هاي شغلي با امكان بروز آسيب هاي شغلي ارتباط معني داري داشت (05/ p). بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج تحقيق و شيوع بالاي آسيب هاي شغلي پرستاري كه در برخي موارد به بيش از 90 درصد مي رسد و اين ميزان در كشورهاي درحال توسعه بيش ازحد انتظار است، اميد مي رود خطرات شغلي موجود شناسايي، پيش بيني و آموزش هاي لازم و تمهيدات لازم براي كاهش و پيشگيري از خطرات و ارائه خدمات ايمني ارائه شوند.