اثربخشي آموزش مهارت‌هاي ارتباط صميمانه (PAIRS) بر افزايش سازگاري و رضايتمندي زناشويي زنان مبتلا به سرطان

پيش زمينه و هدف: سرطان يكي از جدي ترين بيماري هاي مزمن و از عوامل تهديدكننده سلامت جامعه به شمار مي رود. ازاين بين، سرطان پستان شايع ترين سرطان تشخيص داده شده در زنان مي باشد. امروزه در حوزه روان شناسي باليني برخي از پژوهشگران با اجراي مداخلات رواني اجتماعي به دنبال بررسي اثر آن بر بيماران مبتلا به سرطان پستان و كيفيت زندگي آن ها مي باشند. اين پژوهش نيز باهدف بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي ارتباط صميمانه بر افزايش سازگاري و رضايتمندي زناشويي زنان مبتلا به سرطان پستان به انجام رسيد. مواد و روش كار: روش پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و ازنظر دخالت محقق در گردآوري داده ها، شبه آزمايشي از نوع پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري شامل كليه بيماران مبتلا به سرطان پستان مقيم در آسايشگاه مركز راديوتراپي و انكولوژي امام رضا (ع) مشهد در تابستان سال 1395 مي باشد كه 32 نفر بودند. نمونه گيري به شيوه در دسترس هدفمند انجام شده است و 24 نفر كه معيارهاي ورود را دارا بودند، انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه 12 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. آزمودني ها در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون با پرسشنامه هاي رضايت زناشويي انريچ و سازگاري زناشويي هارموهان سينگ موردسنجش قرار گرفتند. گروه آزمايش 8 جلسه 5/1 ساعته، آموزش مهارت هاي ارتباط صميمانه را دريافت نمودند و گروه كنترل تحت هيچ مداخله اي قرار نگرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش تحليل كوواريانس تك متغيري (ANCOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: گروه مداخله نسبت به گروه كنترل در ميزان سازگاري و رضايتمندي زناشويي، افزايش معني داري را نشان داد (05/0p lt;). بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي موجود آموزش مهارت هاي ارتباط صميمانه PAIRS مي تواند در افزايش سازگاري و رضايتمندي زناشويي مؤثر باشد.