تأثير مديريت بهره وري سرمايه بر مدل هاي قيمت گذاري دارايي هاي سرمايه اي با تاكيد بر چرخه عمر

مفهوم بهره وري سرمايه به اندازه گيري توان مديريت در استفاده بهينه از سرمايه به عنوان يكي از منابع مهم و محدود شركت مي پردازدو طبيعي است كه سهام شركت هاي با بهره وري سرمايۀ بالا، بازده بالاتري نيز داشته باشند و همچنين قدرت توضيح دهندگي مدل هاي ارائه شده جهت پيش بيني بازده سهام با استفاده از بهره وري سرمايه افزايش يابد. هدف اين مطالعه، بررسي چگونگي تأثير بهره وري سرمايه بر قدرت توضيح دهندگي مدل هاي پيش بيني بازده سهام و همچنين بررسي اين تأثير در مراحل مختلف چرخه عمر شركت ها است. نسبت سود عملياتي به سرمايه ي سرمايه گذاري شدۀ شركت(ROIC) به عنوان شاخص بهره وري سرمايه و از مدل هاي سه عاملي فاما و فرنچ (1993) و پنج عاملي فاما و فرنچ (2013) به عنوان مدل هاي پيش بيني بازده سهام و از روش جريان هاي نقدي ديكنسون(2011) جهت طبقه بندي چرخه عمرشركت ها استفاده شده است. دورۀ مورد مطالعه، سال هاي 1384 الي 1394 است و نمونه ي انتخابي110 شركت از ميان شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و با ويژگي هاي تعريف شده، مي باشد. نتايج حاصل از آزمون فرضيه ها نشان مي دهد كه بهره وري سرمايه بر رابطه بين عامل بازار و رشد با صرف ريسك در تمام مراحل چرخه عمر تأثير دارد ولي بر رابطه بين عامل اندازه با صرف ريسك فقط در مرحله بلوغ تأثير معنادار دارد.