رابطه بين چرخش شغلي، سطح ريسك اختلالات اسكلتي عضلاني و بهره وري نيروي انساني(مطالعه موردي: شركت كارتن ايران)

اين مطالعه رابطه بين سازه هاي چرخش شغلي، اختلالات اسكلتي عضلاني و بهره وري منابع انساني در يك شركت توليدي را بررسي مي كند. از طريق اين بررسي، مقاله حاضر در صدد است تا تعاملات معنادار و اثرگذار ميان اين سازه ها را تعيين كند. به اين منظور، تحقيقي تجربي با مشاركت 116 نفر از كارگران شركت كارتن ايران اجرا شد. از روش هاي آناليز واريانس يك طرفه (ANOVA)، آزمون T با دو نمونه مستقل و آزمون T با دو نمونه همبسته، براي تحليل داده هاي جمع آوري شده استفاده شد. يافته هاي تحقيق نشان داد كه بهره وري پرسنل داراي چرخش و بدون چرخش شغل، حائز اختلاف معنادار هستند. همچنين، بين سطح ريسك اختلالات اسكلتي عضلاني مشاغل قبل و بعد از چرخش اختلاف معنادار مشاهده شد. با اين حال، بين بهره وري پرسنل در مشاغل با سطوح متفاوت ريسك اختلالات اسكلتي عضلاني، اختلاف معنادار ديده نشد. علاوه بر اين، نتايج نشان داد كه سازه سطح ريسك اختلالات اسكلتي عضلاني مشاغل، رابطه بين چرخش شغلي و بهره وري منابع انساني را ميانجي گري نمي كند.