تأثير ظرفيت جذب دانش بر نوآوري استراتژيك با در نظر گرفتن نقش تعديل‌گر جهت‌گيري استراتژيك

هدف پژوهش مطالعه رابطه ظرفيت جذب با نوآوري استراتژيك با در نظر گرفتن نقش تعديل‌گر جهت‌گيري استراتژيك در شركت‌هاي واقع در پارك علم و فناوري دانشگاه تهران است. با پيروي از پارادايم اثبات‌گرايي و روش پيمايش، پرسش‌نامه‌اي مشتمل بر 33 گويه تنظيم شد. روايي صوري، محتوايي و سازه پرسش نامه با كمك افراد متخصص و تحليل عاملي تأييدي و پايايي توسط آزمون‌هاي آلفاي كرونباخ، پايايي مركب و ميانگين واريانس تأييد شد. جامعه آماري در سطح نخست كليه شركت‌ها و در سطح دوم كليه كاركنان آنها بود. نمونه در سطح نخست به صورت تصادفي ساده(بر اساس فرمول كوكران 86 شركت) و در سطح دوم به صورت هدفمند(198 نفر) تعيين شد. روابط بين متغيرها و برازش مدل مفهومي از طريق آزمون‌هاي همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري تأييد شدند. در نهايت مشخص شد كه ظرفيت جذب دانش با نوآوري استراتژيك رابطه دارد اما در مورد دو فرضيه فرعي اين تأثير معنادار نيست. همچنين، مشخص شد كه در شركت‌هاي با جهت‌گيري‌هاي استراتژيك رقيب‌گرا و مشتري‌گرا اين تأثير تقويت مي‌شود و در شركت‌هاي هزينه‌گرا تضعيف. از اين رو، سازمان‌هايي كه به دنبال تقويت نوآوري استراتژيك و به تبع آن تطبيق پيوسته مدل كسب‌و‌كار خود با تغييرات هستند، علاوه بر اين كه بايستي ظرفيت جذب دانش را در سازمان خود بالا ببرند بايد استراتژي‌هاي خود را بر مشتري و يا رقيب استوار كنند.