تأثير بحث گروهي مراقبت محور بر روي فرسودگي مراقبين از بيماران تحت همودياليز

پيش زمينه و هدف: با توجه به پيشرفت بيماري هاي مزمن ازجمله نارسايي مزمن كليه و پيدايش مشكلات جسمي و رواني كه براي آن ها در طي دوره ي بيماري و فرآيند درمان پيش مي آيد، نياز به يك فرد براي مراقبت از اين بيماران وجود دارد. فرد مراقب كه معمولاً ً از اعضاي خانواده بيمار مي باشد در روند مراقبت ممكن است با مشكلات زيادي روبه رو شده كه درنهايت موجب فرسودگي در آن ها مي شود. اين مطالعه باهدف تعيين تأثير بحث گروهي مراقبت محور بر فرسودگي مراقبين از بيماران تحت همودياليز طراحي و اجرا شد. مواد و روش كار: مطالعه ي حاضر يك كارآزمايي باليني با روش نمونه گيري تصادفي بوده كه بر روي 70 نفر از مراقبين بيماران تحت همودياليز مراجعه كننده به مراكز آموزشي درماني اروميه در سال 1394 اجرا شد. ابزار گردآوري داده ها شامل پرسشنامه جمعيت شناختي و پرسشنامه فرسودگي مراقبين زاريت بود كه در ابتدا به صورت پيش آزمون توسط نمونه ها تكميل شد. سپس نمونه ها به طور تصادفي در دو گروه بحث گروهي و گروه كنترل قرار گرفتند. 2 هفته پس از اتمام برگزاري 6 جلسه بحث گروهي، پرسشنامه فرسودگي مراقبين زاريت مجدداً تكميل و داده ها توسط نرم افزار آماري SPSS و به كمك آزمون هاي تي مستقل و من ويتني مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج اين مطالعه بيانگر آن بود بين دو گروه بحث گروهي و گروه كنترل ازنظر ميانگين نمرات فرسودگي و ابعاد آن قبل از مداخله هيچ تفاوت آماري معني داري وجود نداشت (05/0 P;)؛ اما پس از اجراي مداخله ازنظر ميانگين نمرات فرسودگي و ابعاد آن تفاوت آماري معني داري بين دو گروه مداخله و گروه كنترل مشاهده شد (05/0P lt;). بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعه ي حاضر مي توان چنين دريافت كه برگزاري كلاس هاي آموزشي به روش بحث گروهي كاهش معني داري در شدت فرسودگي مراقبين داشته است. لذا پيشنهاد مي شود در برنامه ريزي هاي سيستم درماني به نقش اعضاي خانواده در درمان اين بيماران توجه شده و ازاين روش آموزشي نيز بهره گيرند.