ماهيت مداخلات درماني اعمال‌شده توسط پرسنل اورژانس پيش بيمارستاني تبريز در بيماران ترومايي

پيش زمينه و هدف: اتخاذ تصميمات مناسب و اعمال مداخلات درماني در مديريت تروما يكي از مهم ترين مفاهيم در اورژانس پيش بيمارستاني به شمار مي رود. لذا مطالعه حاضر باهدف بررسي ماهيت مداخلات درماني اعمال شده توسط پرسنل اورژانس پيش بيمارستاني در بيماران ترومايي شهر تبريز انجام گرديد. مواد و روش كار: در اين پژوهش توصيفي تمامي پرونده هاي مصدومان ترومايي تماس گيرنده با اورژانس پيش بيمارستاني تبريز در سال 1393 كه منجر به اعزام اورژانسي گرديده، موردبررسي قرار گرفت. براي دسترسي به اهداف پژوهش از چك ليست مشتمل بر مشخصات بيمار، مكانيسم آسيب، نوع تروما، سطح هوشياري، مداخلات درماني، مشاوره با پزشك و هماهنگي با بيمارستان پذيرش دهنده استفاده شد. داده هاي جمع آوري شده پس از واردكردن در نسخه 16 نرم افزار SPSS با استفاده از آمار توصيفي تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: از مجموع كل 37002 مأموريت ثبت شده در طول يك سال در اورژانس، 5614 مورد مربوط به مصدومان ترومايي بود. شايع ترين عامل تروماي بيماران حوادث ترافيكي (9/72 درصد) بوده و تروماي غير نافذ (6/85 درصد) بيشترين نوع تروما بود. علي رغم اينكه 92/46 درصد تروماها، مربوط به تروماي سر و گردن و مولتي تروما بود، تنها در 11/5 درصد از مصدومان از كلار گردن استفاده شده بود. 93 درصد از مأموريت هاي اورژانس در بيماران ترومايي منجر به انتقال بيمار به بيمارستان ها شده است كه در 43/99 درصد از اين موارد، بين اورژانس پيش بيمارستاني و اورژانس بيمارستان پذيرش دهنده، هماهنگي به عمل نيامده بود. بحث و نتيجه گيري: نتايج مشخص نمود در شهر تبريز علي رغم درصد بالاي مولتي تروما و تروماي سر و گردن، تنها در تعداد كمي از مصدومان از كلار گردن و تخته پشتي استفاده شده كه نياز به بررسي، برنامه ريزي و برگزاري برنامه هاي آموزشي مديريت تروما براي پرسنل را دارد. همچنين در رابطه با هماهنگي خيلي كم با پزشك مشاور مركز پيام و بيمارستان هاي پذيرش دهنده، به نظر مي رسد كه نياز به برنامه ريزي و اصلاح فرآيندها دارد.