واكاوي اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر زورگويي و تكانشگري دانش‌آموزان

The Effectiveness of Social Skills Training on Bullying and Impulsivity of Students

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين تأثير اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر زورگويي و تكانشگري دانش‌آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرستان شيراز بود. روش: در پژوهش حاضر، از روش آزمايشي با طرح نيمه­آزمايشي پيش­آزمون-پس­آزمون و گروه گواه استفاده شد. جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانش‌آموزان پسر در حال تحصيل در هنرستان­هاي ناحيه دو شهر شيراز در سال تحصيلي 98-1397 بودند كه 30 نفر از آن­ها با استفاده از روش نمونه‌گيري دردسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا اعضاي هر دو گروه با به‌كارگيري مقياس تكانشگري (باس و پري، 1992) و مقياس زورگويي (اولوئوس، 1996) مورد آزمون قرار گرفتند (پيش­آزمون). سپس، گروه آزمايشي به مدت 8 جلسه تحت آموزش مهارت‌هاي اجتماعي قرار گرفتند درحالي‌كه گروه گواه آموزشي دريافت نكرند. پس از اتمام جلسات گروهي، از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل كواريانس با استفاده از نرم افزار spss21 استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه پس از انجام مداخله، متغير تكانشگري كلي و مؤلفه‌هاي آن (تكانشگري بدني، تكانشگري كلامي، خشم و خصومت) و همچنين زورگويي و مؤلفه‌هاي آن (به‌خصوص شيوع زورگويي) در آزمودني‌هاي گروه آزمايشي به نسبت گروه گواه كاهش معناداري داشت (0/01>P). نتيجه‌گيري: آموزش مهارت‌هاي اجتماعي بر كاهش تكانشگري و زورگويي نوجوانان مؤثر و منجر به مديريت هيجاناتي مانند خشم و پرخاشگري و... مي‌شود.

Purpose: The purpose of this study was to determine the effect of social skills training on bullying and impulsivity in second grade high school male students in Shiraz. Method: In this study, experimental method with pre-test and post-test semi-experimental design was used. The statistical population of the study included all male students studying in the two schools of Shiraz district in the school year of 1977. (15 patients in each group). First, members of both groups were tested using impulsivity scale (Bass & Perry, 1992) and bullying scale (Oliveus, 1996) (pre-test). Then, the experimental group received social skills training for 8 sessions while the control group did not receive any training. At the end of group sessions, posttest was taken from both groups. Data were analyzed by covariance analysis using spss21 software. Results: Findings showed that after intervention, the overall impulsivity variable and its components (physical impulsivity, verbal impulsivity, anger and hostility) and bullying and its components (especially bullying prevalence) were significantly reduced in the experimental group compared to the control group. P<0/01). Conclusion: Social skills training is effective in reducing impulsivity and bullying in adolescents and leads to the management of emotions such as anger and aggression.