وضعيت كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران

زمينه و هدف: اين مطالعه به منظور بررسي وضعيت كيفيت زندگي به عنوان پيامد خدمات بهداشتي در بين دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران، انجام شد. روش كار: اين مطالعه مقطعي بر روي 1500 دانش آموز دوره متوسطه شهر تهران انجام شد. داده ها توسط پرسشنامه استاندارد 27 سوالي كيفيت زندگي مرتبط با سلامت گروه كيداسكرين، جمع آوري و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزيه و تحليل شد و نتايج در سطح آماري (P 0/05) معني دار تلقي شد. نتايج: وضعيت كيفيت زندگي افراد تحت بررسي در حد متوسط بود. بيشترين ميانگين مربوط به بعد ارتباط با والدين وكمترين مربوط به ابعاد بهزيستي جسمي و روانشناختي بود. براساس رگرسيون خطي چند متغيره، جنسيت پيش بيني كننده معني دار بعد بهزيستي جسمي بود. متغيرهاي جنسيت و انتخاب افراد خانواده براي زندگي، پيش بيني كننده معني دار بعد بهزيستي روان شناختي بودند. متغيرهاي تحصيلات مادر، انتخاب افراد خانواده براي زندگي و تركيب اعضاي خانواده پيش بيني كننده معني دار بعد ارتباط با والدين بودند. متغير شغل پدر پيش بيني كننده معني دار بعد حمايت اجتماعي و هم سالان بود. و در نهايت متغير انتخاب افراد خانواده براي زندگي پيش بيني كننده معني دار بعد محيط مدرسه بود. نتيجه گيري: وضعيت كيفيت زندگي افراد تحت بررسي در حد متوسط بود كه قابل قبول نمي باشد و اجراي انواع مداخلات جهت بهبود كيفيت زندگي دانش آموزان دوره متوسطه با تاكيد بر ابعاد بهزيستي جسمي و روان شناختي پيشنهاد مي شود.