احتمال پيشگويي ارتباط فعاليت جسماني با ميزان تراكم معدني استخوان در نواحي لگن و ستون فقرات بر اساس مدت زمان شروع يائسگي

مقدمه:در مطالعات امروزي نقش فعاليت بدني در پيشگيري از بيماري هاي غيرواگير امري ثابت شده است. هدف از انجام اين پژوهش بررسي ارتباط فعاليت جسماني با ميزان تراكم معدني استخوان بر اساس مدت زمان شروع يائسگي مي باشد. روش كار: در اين پژوهش مقطعي 254 خانم يائسه در سنين 46 تا 78 سال مورد بررسي قرار گرفتند. ارزيابي هاي تن سنجي با استفاده از روش BIA تعيين گرديد. اندازه گيري تراكم معدني استخوان به روش DEXA و فعاليت بدني با پرسشنامه بين المللي فعاليت بدني (IPAQ) بررسي شد. نتايج: توزيع سطوح فعاليت بدني در زنان يائسه به ترتيب 7/39% غيرفعال، 6/47% با فعاليت متوسط و 5/12% با فعاليت بالا بود. همچنين نتايج بدست آمده بيانگر ارتباط مثبت ميزان فعاليت بدني در سنين اوليه يائسگي (55 سال سن و كمتر) با تراكم معدني استخوان (03/0=p) و (05/0=p) Tscore در ناحيه ستون مهره ها مي باشد. اين در حالي است كه اين ارتباط در ناحيه لگن مشاهده نشد (P 0/05). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه مي توان از سطوح فعاليت بدني زنان در سنين اوليه يائسگي به عنوان يك عامل پيش بيني كننده ميزان تراكم معدني استخوان در ناحيه ستون مهره ها استفاده كرد.