ميزان پيشگويي كنندگي عوامل زمينه اي و مهارت هاي زندگي بر سلامت روان دانش آموزان پسر شهرستان ري

زمينه و هدف: سلامت روان نقش برجسته اي دررشد وتكامل اجتماعي و رواني دوره هاي مختلف زندگي به ويژه دوره ي نوجواني ايفا مي كند. پرداختن به امر سلامت روان نوجوانان از اولويت هاي بهداشتي و پزشكي پيشگيري در جهان محسوب مي شود. هدف از اجراي پژوهش، بررسي وضعيت سلامت روان پسران نوجوان و تعيين نقش عوامل زمينه اي و مهارتهاي زندگي در پيش بيني سلامت روان دانش آموزان در سال 1395 و ارايه مدل مناسب بود. روش كار: اين مطالعه از نوع مقطعي تحليلي بود كه بر روي 550 نفر از دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرري انجام گرفت. نمونه ها با روش تصادفي خوشه اي وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه هاي معتبر و استاندارد سلامت عمومي GHQ-28 و مهارت هاي زندگي استفاده و اطلاعات جمع آوري شده توسط نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون همبستگي، مجذور كاي و رگرسيون لجستيك، مورد تجزيه وتحليل قرار گرفت. نتايج: يافته هاي اين مطالعه نشان داد 46/9% از دانش آموزان مشكوك به اختلال روان و 53/1% آنان بدون اختلال هستند و بيشترين اختلال در عملكرد اجتماعي 56% بود. از نظر نمره كلي مهارت هاي زندگي، 35/3% مهارت كم، 32/5% داراي مهارت متوسط و 32/2%، داراي مهارت زياد بودند. بين متغيرهاي خودآگاهي، تصميم گيري و سن با سلامت روان و ابعاد چهارگانه آن، ارتباط معني دار آماري ديده شد. نتيجه گيري: نتايج، نشانگر شيوع نسبتا متوسط اختلالات روان در ميان دانش آموزان بود و نقش آموزش مهارت هاي زندگي را در تامين سلامت روان نوجوانان و جوانان را نمايان و برجسته ساخت.