تعيين عوامل موثر بر ميزان بقا به همراه شفايافتگي توسط مدل كاكس شفايافته آميخته در بيماران مبتلا به سرطان معده در استان آذربايجان شرقي

زمينه و هدف: سرطان معده يكي از شايع ترين سرطان هاي دستگاه گوارش در كشور است كه استان آذربايجان شرقي از اين لحاظ رتبه دوم در ميان استان هاي كشور را داراست. در اين مطالعه امكان استفاده از مدل هاي شفايافته را در تحليل بقا اين بيماران بررسي كرده و به شناسايي عوامل مؤثر بر ميزان بقاي طولاني مدت و بقاي كوتاه مدت بيماران با استفاده از مدل كاكس شفايافته آميخته پرداختيم. روش كار: در اين مطالعه از اطلاعات 184 بيمار مبتلابه سرطان معده در شهرهاي استان آذربايجان شرقي كه در طي سال هاي 88 تا 89 به مراكز درماني مراجعه نمودند و به مدت 5 سال پيگيري شدند، استفاده كرديم. نتايج: در اين مطالعه ميانه زمان بقا بيماران 8/33 (فاصله اطمينان 95%: 5/9 تا 10/6) ماه بود. برازش هر دو مدل تك متغيره و نهايي كاكس شفايافته نشان داد كه در قسمت بقاي كوتاه مدت عامل شيمي درماني معني دار شده است (نسبت مخاطره= 0/49 و فاصله اطمينان 95%: 0/34 تا 0/69 و P 0.001 ) نتيجه گيري: اگر جامعه مورد بررسي شامل دو گروه ايمن و مستعد براي پيشامد مورد نظر باشد، مدل هاي شفايافته آميخته مي توانند براي تحليل مجزاي بقا بلندمدت و كوتاه مدت بيماران مبتلابه سرطان معده مورد استفاده قرار گيرند و به شناسايي متغيرهايي كه هم زمان بر اين دو قسمت مؤثرند بپردازند.