مقايسه دامنه فيوژنال ورژنس در بيماران با خستگي چشم (آستنوپي) و اگزوفوريا در نزديك بدون علامت ‌

هدف: مقايسه دامنه ورژنس فيوژنال در بيماران علامت دار و بدون علامت، با اگزوفوريا در نزديك. روش پژوهش: در اين مطالعه مقطعي، ۱۰۲ بيمار با اگزوفورياي در نزديك همراه با علايم خستگي چشم و ۸۶ بيمار بدون علامت با اگزوفوريا در نزديك در محدوده سني ۱۵ تا ۳۵ سال و بهترين حدت بينايي اصلاح شده در دور بيش تر از ۲۰/۲۵ مورد مطالعه قرار گرفتند. ميزان دامنه ورژنس فيوژنال در نزديك و دور در تمام بيماران اندازه گيري شد. هيچ يك از بيماران دچار دوربيني نبودند. يافته ها: در اين مطالعه تفاوت بين گروهي قابل توجه بين بيماران در شكاف (Break) ورژنس فيوژنال منفي در نزديك، ۴/۰±۱۵/۹۱ پريسم ديوپتر(PD) در مقايسه با ۴/۶۰±۱۴/۷۳ PD (۰/۰۱۹=P)، ميزان بهبود (Recovery) ورژنس فيوژنال منفي در نزديك، ۳/۹۰±۱۲/۳۳ PD در مقايسه با ۳/۹۷±۱۳/۷۹ PD (۰/۰۰۹=P)، ميزان بهبود ورژنس فيوژنال منفي در دور ۳/۵۰±۵/۵۸ PD در مقايسه با ۲/۷۰±۴/۵۰ PD و (۰/۰۱۹=P) ملاحظه شد. در ساير دامنه ورژن ها، تفاوت قابل توجه اي وجود نداشت. نتيجه گيري: اگرچه در گذشته تصور مي شد كه خستگي چشم در ارتباط با نارسايي تقارب (Convergence Insufficiency) مي باشد، اما امروزه به نظر مي رسد كه خستگي چشم در بيماران با اگزوفوريا در نزديك، مي تواند به علت افزايش دامنه ورژنس منفي باشد.