تصميم‌گيري اشتراكي پيرامون نوع زايمان بعد از سزارين: مطالعه مروري

مقدمه: اگرچه زايمان طبيعي بعد از سزارين براي افراد واجد شرايط، جايگزين مناسب‌تري نسبت به سزارين تكراري مي باشد؛ اما تصميم‌گيري بين اين دو گزينه، فرآيندي چالش‌برانگيز و مبتني بر تصميم مراقبين سلامت و مادران مي باشد. مطالعات مرتبط با تصميم‌گيري اشتراكي پيرامون انتخاب نوع زايمان پس از سزارين، با نتايج متناقضي همراه بودند، لذا مطالعه حاضر با هدف مروري بر تصميم‌گيري اشتراكيپيرامون آگاهي، تعارض تصميم‌گيري و انتخاب نوع زايمان بعد از سزارين انجام شد.روش‌كار: در اين مطالعه به منظور دسترسي به مقالات مرتبط، جستجو در پايگاه هاي داده انگليسيgoogle scholar، up to date، Cochrane، web of science، Scopus، PubMed با استفاده از كليدواژه هاي مطابق با MESH شامل vaginal birth after cesarean، shared decision making، decision aid، counseling و همچنين پايگاه هاي داده فارسي زبان magiran، IranMed،SID  با استفاده از كليدواژه هاي زايمان واژينال پس از سزارين، تصميم‌گيري اشتراكي، تصميم‌يار و مشاوره در بازه زماني اكتبر 2018 تا جولاي 2019 انجام شد.ارزيابي كيفيت مقالات با استفاده از چك ليست consort 2017 انجام شد.يافته‌ها: از مجموع 120 مقاله يافت شده در پايگاه هاي داده، 4 مقاله بر طبق معيارهاي ورود، وارد مطالعه شدند. در مطالعات مختلف، روش‌هاي تصميم‌گيري اشتراكي، تأثير متناقضي بر انتخاب زايمان طبيعي بعد از سزارين داشتند؛ اما بر آگاهي و تعارض تصميم‌گيري تأثير معناداري داشتند.نتيجه‌گيري: استفاده از روش هاي تصميم‌گيري اشتراكي، آگاهي زنان سزارين قبلي نسبت به انتخاب نوع زايمان را افزايش و تعارض تصميم‌گيري را كاهش مي دهد. از آنجايي كه در مورد انتخاب زايمان طبيعي بعد از سزارين، نتايج متناقض مي باشند، نياز به مطالعات بيشتر در اين خصوص وجود دارد.