مقايسه دوز جذبي دو دستگاه CBCT با راديوگرافي‌هاي ديجيتال خارج و داخل دهاني در ارگانهاي هدف

سابقه و هدف: امروزه جهت رسيدن به طرح درمان جامع و تشخيص صحيح، تجويز راديوگرافي به تعداد مناسب از يك طرف و حفظ اصول حفاظت بيماران در برابر اشعه غير ضروري چالش بزرگ پيش روي دندانپزشكان مي باشد اين مهم در درمان هاي جامعي چون ارتودنسي و جراحي هاي بازسازي ناحيه فك و صورت اهميت بيشتري پيدا مي كند. لذا اندازه گيري مقادير دوز دريافتي ارگان هاي حياتي حين تصوير برداري هاي مختلف دندانپزشكي و مقايسه آنها با هم امروزه مورد توجه قرار گرفته است. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي دوزيمترهاي كاليبره شده TLD(Thermoluminiscent dosimeter) در 12 ارگان مختلف فانتوم قرارداده شد و تحت تصويربرداريهاي ديجيتال پانوراميك،لترال سفالومتري، سري كامل پري اپيكال field of view ماگزيلوفاسيال CBCT با دو دستگاه مختلف قرار گرفت. جهت پايايي، دوزيمتري سه بار انجام شد و نتايج پس از محاسبه ميانگين و انحراف معيار با آزمون ANOVA آناليز شدند. يافته ها: بيشترين دوز جذبي مربوط به غده بزاقي تحت فكي راست با دستگاه CBCT ASAHI به ميزان4997 ميكروسيوت و سپس مغز استخوان راموس راست با همان دستگاه بوده و كمترين دوز متعلق به لوب فرونتال مغز با راديوگرافي ديجيتال داخل دهاني به ميزان16 ميكروسيوت بود. در مجموع دوز جذبي در دستگاه ASAHIبيشتر از NEWTOMبود. همچنين دوز جذبي در اسكنرهاي CBCT بيشتر از تصويربرداري ديجيتال خارج دهاني و ديجيتال داخل دهاني بود. (0.001 P) نتيجه گيري: دوز جذبي اندامها در سر و گردن حين تصويربرداري باFOV(Field of View) بزرگ CBCT بيشتر از تصويربرداري هاي ديجيتال خارج دهاني و ديجيتال داخل دهاني مي باشد.