بررسي شيوع اختلالات اسكلتي-عضلاني و عوامل مرتبط با آن در دندانپزشكان عمومي قزوين در سال 1395

سابقه و هدف: اختلالات اسكلتي عضلاني بيش ترين آسيب شغلي گزارش شده در دندانپزشكان هستند. با توجه به اينكه بيماريهايي كه دندانپزشكان در معرض ابتلا به آن قرار دارند روز به روز در حال افزايش است و با توجه به اهميت پيشگيري از اختلالات اسكلتي در بين دندانپزشكان، مطالعه ي حاضر با هدف تعيين شيوع اختلالات اسكلتيعضلاني و عوامل مرتبط با آن در دندانپزشكان عمومي شهر قزوين انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه ي توصيفيتحليلي در سال 1395 در 50 نفر از دندانپزشكان عمومي شهر قزوين صورت گرفت. به منظور بررسي شيوع اختلالات اسكلتي_عضلاني از پرسش نامه اي كه به منظور ارزيابي درد و ناراحتي بدن بر اساس پرسشنامه استاندارد Nordic تدوين گرديده بود، استفاده شد و داده ها توسط آزمون آماري كاي دو در SPSS نسخه 20 آناليز گرديد.در بررسي روابط بين متغيرها منظور از عادت كاري، انجام كار با دست راست يا چپ مي باشد. يافته ها: 62 درصد از افراد شركت كننده مرد و 38 درصد زن بودند و ميانگين سني آنها 8/38 سال گزارش شد. بيشترين شيوع ناراحتي در گردن(62%) بود و همچنين اختلال در كار روزانه بر اثر درد گردن(24%) بيشترين فراواني را داشت. جنسيت با شيوع ناراحتي در شانه، (01/0 P) سن و شاخص توده بدني با ناراحتي قسمتهاي تحتاني پشت و زانو (04/0 P) ميزان ساعت كاري در روز با درد نواحي گردن، مچ دست، قسمت فوقاني و تحتاني پشت، (04/0 P) سابقه كار با شيوع ناراحتي گردن، شانه، قسمت تحتاني پشت، ران و زانو (03/0 P) و عادت كاري نيز با ناراحتي مچ دست رابطه ي معني داري نشان داد. (00/0 P) نتيجه گيري: به نظر مي رسد درد در نواحي گردن، پشت (تحتاني و فوقاني) و مچ دست شايعترين اختلالات اسكلتي عضلاني در بين دندانپزشكان بود و درد گردن شايعترين عامل اختلال در عملكرد روزانه ايشان مي باشد.