بررسي تاثير فتودايناميك تراپي بر سازگاري زيستي ديسك هاي تيتانيومي SLA

خلاصه: سابقه و هدف: peri implantitis به تحليل استخوان پيشرونده اطراف ايمپلنت دنداني اطلاق مي شود. درمان implantitis pei توسط سيستم هاي ليزري،امروزه تبديل به يك شيوه ي رايج درماني شده است.فوتودايناميك تراپي به عنوان يكي از بهترين تكنيك ها در درمان عفونتهاي بافتهاي اطراف ايمپلنت مطرح است. هدف از اين مطالعه بررسي تأثير فوتوديناميك تراپي بر سازگاري زيستي ديسكهاي تيتانيومي SLA از طريق بررسي مورفولوژي و نرخ بقاي سلول هاي شبه استئوبلاست انساني 63 MG است. مواد و روش ها: در اين مطالعه ي تجربي نمونه ها به 4 گروه تقسيم شدند: 1) گروه تحت تابش PDT : ديسكهايي كه به ترتيب به مدت 1 دقيقه درمحلول تولوئيدين بلو (TBO) استريل با غلظت استاندارد 100 ميلي گرم بر ميلي ليتر قرار گرفتند و سپس به مدت 1 دقيقه تحت تابش اشعه ليزر low level (Denmark,Dental APS CMS) قرارگرفتند 2) گروه كنترل مثبت: ديسكهايي كه به مدت سه دقيقه در كلر هگزيدين قرار گرفتند بدون اينكه تحت تابش قرار بگيرند3) گروه كنترل منفي: ديسك هايي كه دست نخورده بودند 4) گروه كنترل: شامل 51 ميلي ليتر سلول به همراه محيط كشت. سلولهاي شبه استئوبلاست انساني 63 MG بر روي ديسكهاي تيتانيومي كشت داده شدند. بررسي مورفولوژي سلولي بوسيله ي ميكروسكوپ الكتروني و بررسي نرخ بقاي سلولها بوسيله ي آزمون MTT صورت پذيرفت.آزمونِANOVAجهت آناليز آماري مورد استفاده قرارگرفت. يافته ها: نرخ بقاي سلولي در گروه PDT تابيده 467/1-145/1 درگروه كنترل مثبت 516/1165/1 در گروه كنترل منفي 514/1116/1 و در گروه كنترل شامل سلول و محيط كشت 010/0-030/0 بود. اين نتايج از لحاظ آماري معني دار نبود. (2/ 0 P) نتيجه گيري: به نظر مي رسد انجام فتودايناميك تراپي جهت رفع periimplantis بر سازگاري زيستي ديسك هاي تايتانيومي SLA تاثير منفي ندارد